Građanski pokret URA, nakon deset godina postojanja, nalazi se pred ozbiljnim raskolom. Prema pisanjima portala Pobjeda, URA se suočava s drastičnim padom podrške kod građana i unutrašnjim haosom čiji su glavni akteri raskola predsjednik URA, Dritan Abazović i potpredsjenik Filip Adžić.
Kako saznaje pobjeda, potpredsjednik Građanskog pokreta Ura Filip Adžić juče je trebalo da, u skladu sa internim stranačkim dogovorom o rotaciji na poslaničkim pozicijama, svoj mandat u parlamentu prepusti izvršnom direktoru stranke Zoranu Mikiću, ali se na zasijedanju Glavnog i Izvršnog odbora, na kome je trebalo da bude realizovana ta primopredaja, nije pojavio.
Osim što se nije pojavio na sjednici Glavnog i Izvršnog odbora na kojoj je ta odluka trebalo da bude formalizovana, Adžić već duže vrijeme ne odgovara na pozive partijskih kolega.
Dok se partijski vrh ponaša kao da je riječ o tehničkom nesporazumu, sve ukazuje na dublji problem: URA je partija u kojoj je volja jednog čovjeka — Dritana Abazovića — pretvorena u apsolutnu komandu. Abazović je, i pored deset godina vođenja partije, uveo URU u fazu političkog preživljavanja. Partija koja je nekada imala ambiciju da postane stožer progresivne građanske opcije danas se osipa, a rejting je u konstantnom padu.
Podsjetimo, Abazović je bio vicepremijer u 42. Vladi i premijer 43. Vlade Crne Gore, gdje je svoj politički kapital pokušao da izgradi kroz navodnu borbu protiv organizovanog kriminala i korupcije. Ipak, epilog njegovog mandata obilježen je brojnim kontroverzama i optužbama za politički oportunizam, instrumentalizaciju institucija i nerazjašnjene odnose s pojedincima iz bezbjednosnih i političkih struktura.
Sada, pred IV Kongres partije, koji će se simbolično održati na vrhu žičare Kotor–Lovćen, partija pokušava da rekonstruiše rukovodstvo, ali mnoge netransparentnosti i unutrašnje pritiske je javnosti objelodanila Adžićeva odluka da se suprotstavi da slijepo izvrši naređenje o napuštanju poslaničke klupe i da se učestvuje u partijskom formalizmu koji vodi ka apsolutnoj kontroli jednog čovjeka.
Postavlja se pitanje: da li se Filip Adžić suprotstavlja nelegitimnim mehanizmima upravljanja u URA-i i potencijalno kriminogenim strukturama koje su se infiltrirale u partiju, ili je riječ o ličnoj ambiciji i pokušaju političkog preživljavanja? Odgovor na to pitanje pokazaće ne samo ishod predstojećeg Kongresa, već i budućnost same URA-e — ukoliko je još uopšte ima.
PRESS
