Dušica Žegarac (15. april 1944 – 24. maj 2019), srpska glumica.
Kao srednjoškolka je slučajno zapažena i angažovana za glavnu ulogu progonjene Jevrejke u uspjelom filmu Deveti krug (F. Štiglic, 1960), za koju je nagrađena na festivalu u Puli.
Žrtvujući studije medicine, nastavlja sa sličnim ulogama djevojaka koje pomažu partizanima: Stepenice Hrabrosti, 1961, Ota Denesa i Saša, 1962, Radenka Ostojića, te 1962. godine upisuje glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu.
Nakon dužeg razdoblja bez angažmana, od 1966. godine (Tople godine Dragoslava Lazića) gradi stabilnu karijeru.
Zrelija, tamnokosa i privlačna, velike moći uživljavanja, tumači glavne i veće sporedne uloge (sve češće karakterne) u brojnim filmovima: Buđenje pacova, 1967, Živojina Pavlovića, i Pošalji čoveka u pola dva, 1967, Dragoljuba Ivkova.
Za glavnu ulogu u filmu Opklada, iz 1971. godine, Zdravka Randića, u kome glumi mladu suprugu koja napušta starijeg muža (Pavle Vuisić), da bi mu se – uvidjevši da je prevarena – vratila, nagrađena je Zlatnom arenom u Puli. Osam godina kasnije osvaja istu nagradu, ovoga puta za epizodnu ulogu, za lik alkoholičarke na liječenju, u Posebnom tretmanu, 1980, Gorana Paskaljevića.
Ostvarila je mnoštvo uloga i u domaćim TV serijama (Od svakog koga sam volela, 1971, Puriše Đorđevića; Mikelanđelo, 1982, Stanka Crnobrnje; Boje slepila, 1991, Božidara Nikolića i druge).
Na 34. filmskim susretima u Nišu 1999. godine, Dušici Žegarac uručena je Nagrada “Pavle Vuisić”, koja se dodjeljuje glumcu za izuzetan doprinos umjetnosti glume u jugoslovenskom filmu. Godinu dana kasnije na istom festivalu je promovisana monografija „Dušica Žegarac ili crna dama sa zvezdanom senkom“, autora Ranka Munitića i prikazan je dio dokumentarnog filma o njoj, reditelja Zdravka Randića.
Poslednjih godina je živjela u Portugalu.
Priredio: Dragan Leković
