Stefan Uroš IV Dušan Nemanjić (1308/1309. ili 1311/1312. — 20. decembar 1355), poznat i kao Stefan Dušan ili Dušan Silni, srpski srednjevjekovni kralj (1331–1345) i prvi car srpske države (1346–1355). Sin je kralja Stefana Uroša III Dečanskog i otac cara Stefana Uroša V Nejakog, poslednjeg vladara iz dinastije Nemanjića. Dušan je bio među najmoćnijim vladarima ondašnje Evrope i najmoćniji vladar srpskog srednjeg vijeka.
Dušan je, nakon bitke kod Velbužda, sa vlasti zbacio svog oca Stefana Dečanskog, uz pomoć vlastele nezadovoljne Stefanovom politikom prema Bugarskoj i Vizantiji. Značajno je proširio granice srpske države prema jugu, sve do Korintskog zaliva, iskoristivši unutrašnje nemire u Vizantiji. Po osvajanju velikih vizantijskih teritorija Stefan Dušan se 1345. proglasio za cara Srba i Romeja, srpsku crkvu je sa ranga arhiepiskopije uzdigao na rang patrijaršije, da bi ga prvi srpski patrijarh Joanikije 1346. krunisao.
Poznat je i po donošenju Dušanovog zakonika, najznačajnijeg srpskog srednjevjekovnog pravnog akta. Završio je manastir Dečane, zadužbinu svoga oca, a njegova najznačajnija zadužbina bio je manastir Svetih Arhangela kod Prizrena, gdje se nalazio i njegov grob. Stefan Dušan je jedini vladar iz dinastije Nemanjića koji nije bio proglašen za svetitelja posle smrti. Njegova kruna se drži u Cetinjskom manastiru.
Priredio: Dragan Leković
