Na današnji dan 1879. godine, u Dalju, rođen je Milutin Milanković, jedan od najznačajnijih srpskih naučnika. Bavio se matematikom, klimatologijom, meteorologijom, astronomijom, geologijom, geofizikom, bio građevinski inženjer, profesor nebeske mehanike i teorijske fizike na Beogradskom univerzitetu, osnivač katedre za nebesku mehaniku na Beogradskom univerzitetu i potpredsjednik SANU.
Građevinu je studirao na Visokoj tehničkoj školi u Beču. Diplomirao je 1902. godine, a doktorat odbranio 1904. Nije želio da se bavi građevinskom praksom, već naukom, i zato je došao u Beograd i postao profesor na katedri za primijenjenu matematiku. U svojim naučnim radovima dao je nova teorijska objašnjenja rasporeda Sunčevih radijacija na površinama planeta i toka klimatskih promjena u geološkoj prošlosti Zemlje.
Izradio je nacrt za reformu julijanskog kalendara, koji je bio prihvaćen na Svepravoslavnom kongresu crkava u Carigradu 1923. godine, gdje je on učestvovao kao delegat vlade kraljevine SHS. Ovaj kalendar još uvijek je najprecizniji od svih postojećih i gregorijanski bi u jednom trenutku trebalo da se ispravlja po njemu.
Napisao je mnogo monografija, studija, udžbenika, i popularnih djela. Neka od njegovih djela su: Kanon osunčanja, Nebeska mehanika, Istorija astronomske nauke, Kroz vasionu i vekove, Uspomene, doživljaji, saznanja. Njemu u čast, na kongresu Međunarodne astronomske unije 1970. godine, usvojeno je da se jedan krater na tamnoj strani Mjeseca nazove po njemu, a ista organizacija donijela je odluku i da se na Marsu jednom krateru da njegovo ime.
Planetoid koga su otkrili srpski astronomi nazvan je 1605Milanković, a Evropsko geofizičko društvo ustanovilo je 1993. godine medalju Milutin Milanković, koju od 2003. godine Evropska unija za geonauke dodjeljuje naučnicima za izuzetne zasluge u dugoperiodičnom proučavanju i modeliranju klime. Milutin Milanković je preminuo 1958.godine u Beogradu.
Priredio: Dragan Leković
