Radila je za britansku i američku tajnu službu, a vremenom je od strane nacista opisana kao najopasniji špijun u Francuskoj. Ali to nije sve, ova žena je imala samo jednu nogu.
Nema mnogo podataka o djetinjstvu Virdžinije Hol, rođene u Baltimoru 1906. godine. Ipak, na osnovu prestižnih škola koje je pohađala – Redklif i Bernard – može se zaključiti da je od mladosti bila izuzetno nadarena. Nakon završenog Univerziteta u Vašingtonu gdje je učila francuski, italijanski i njemački, zaputila se na usavršavanje u Evropu. Кršeći tadašnje norme, obišla je njen dobar dio i po završetku postdiplomskih studija, prihvatila mesto sekretara u ambasadi SAD-a u Varšavi.
Odatle je prebačena u Izmir, u Turskoj. Upravo u tom gradu na Anadolijskom poluostrvu, zbog nesreće tokom lova, Virdžinija je izgubila lijevu nogu od koljena nadolje. Najbliži prijatelji tvrde da je svojoj protetskoj nozi tepala često, ali i da joj je invaliditet donio još jednu prepreku da nastavi sa diplomatskom karijerom – pored činjenice da je žena.
Nakon što je uklonjena iz Stejt departmenta, Virdžinija je odlučila da promijeni svoja očekivanja kako bi pokušala da se bori protiv fašizma koji je u tom trenutku zavladao čitavom Evropom. Otputovala je u Francusku i prijavila se u službu hitne pomoći. Ubrzo je odatle morala da pobjegne u Veliku Britaniju, tačnije London gdje upoznaje Veru Atkins – britansku špijunku rumunskog porijekla i regruta za Odsek F izvršnog organa za specijalne operacije, tijela odgovornog za slanje agenata u Evropu da sabotiraju, špijuniraju, kradu i prije svega ubijaju naciste.
Opsesija šefa Gestapoa u Lionu
Pod kodnim imenom “Žermen”, Virdžinija je padobranom ušla u Francusku sa misijom da prikupi što više informacija o njemačkoj okupaciji i da obezbijedi korisne podatke francuskom pokretu otpora. Predstavljajući se kao novinar, započela je svoju misiju koja je rezultirala crvenim alarmom među agentima Gestapoa, tj. nacističke tajne policije.
Virdžinija, sa američkim državljanstvom i svojim fizičkim invaliditetom, u početku nije izgledala kao opasnost, tako da je nesmetano oformila grupu francuskih članova otpora pod kodnim imenom “Hekler”. Njihov glavni cilj je bio da obezbijede bezbjedan prolaz oborenih britanskih pilota i da podrže druge grupe otpora i agente.
Malo po malo, Virdžinija je postala opsesija Кlausa Barbija, šefa Gestapoa u francuskom gradu Lionu, optuženog da je lično mučio sve francuske zatvorenike koji su mu pali u ruke, a za koje je sumnjao da imaju neke veze sa neuhvatljivom špijunkom. Da bi je pronašli, Njemci su u jednom trenutku počeli da štampaju postere sa njenim portretom i porukom: “Ova šepava žena je jedan od najopasnijih savezničkih agenata u Francuskoj i moramo je pronaći i uništiti.”
Zahvaljujući Abi Akinu, pod kodnom imenom “Biskup” – špijunu Gestapoa koji je uspio da se infiltrira u francuski otpor, nacisti su u jednom trenutku mislili da će uspjeti da je uhvate. Ali, ispostaviće se da su svi napori bili uzaludni.
“Šepava dama”, kako su je zvali Njemci, uspjela je da pobjegne u Španiju tako što je prešla Pirineje jednom nogom. Ali po dolasku na granicu, imigracione vlasti su je pritvorile zbog ulaska bez vize. Šest nedjelja, Virdžinija je provela u zatvoru sve dok ambasada Sjedinjenih Država nije izvršila pritisak na Frankovu vladu da je oslobode. Nakon toga je prestala da radi za britansku službu i postala dio američke Кancelarije za strateške usluge, prethodnika sadašnje CIA-e.
Vratila se u Francusku i preuzela identitet Marsel Montaže, starije seljanke iz grada Кrozan u centralnoj Francuskoj, koja je živjela na farmi krava, pravila sir i pomagala vlasniku. Sve vrijeme je prikupljala vitalne informacije o kretanju njemačkih trupa i uspostavila kontakte sa otporom. Uprkos snažnom pokriću koje je pružio njen novi identitet, pošto je nekoliko lokalnih farmera ubijeno i suočena sa rizikom da bude otkrivena, Virdžinija je u London poslala poruku: “Vukovi su pred vratima” i pobjegla na sigurno.
Imala je presudnu ulogu u Normandiji
Tokom nedjelja koje su prethodile Danu D, Virdžinija je uspostavila otpor oformivši organizaciju od po četiri grupe sačinjene od 25 ljudi. Svaka grupa je zadužena za razne vrste sabotaža protiv njemačkih jedinica – sabotiranje železničkih linija, komunikacija, mostova i autoputeva kako bi se odložilo njemačko napredovanje ka plažama u Normandiji.
Njen špijunski rad bio je od vitalnog značaja za Saveznike da povrate Francusku. Do kraja života, Virdžinija je radila za CIA-u, koja je čak jednom objektu dala ime po njoj. Posle Drugog svjetskog rata odlikovana je za svoje doprinose od strane francuske, britanske i vlade Sjedinjenih Država. Virdžinija Hol je umrla 1982., u 76. godini.
Izvor: National Geographic.rs
