Maču Piču (šp. Machu Picchu) je sveti grad Inka koji se nalazi na najvišem dijelu istočnih Anda, na istočnim padinama planinskog lanca Urubamba, na visini od 2.350 metara nadmorske visine. Maču Piču je vjerovatno izgrađen oko 1300. godine, ali je ostao sakriven sve do 1911. godine kad ga je otkrio Amerikanac Hajram Bingam.
Maču Piču svjedoči o vremenu veličanstvenog carstva Inka. Nakon osvajanja teritorija, moćna vojska Inka sagradila je kanale za navodnjavanje i sisteme popločenih puteva, a građevinari su sagradili tvrđave, hramove i monumentalne kamene zgrade.
Danas arheolozi tvrde da Maču Piču nije bio grad u klasičnom smislu jer nisu pronađeni ostaci birokratske uprave, trgovine ili vojnih utvrđenja. Najvjerovatnije je građen kao carski posjed i religijsko utočište ili kao tajni ceremonijalni grad.
Ostaci Maču Pičua odaju carski stil Inka kakav se može naći i na drugim mjestima nekad najveće države američkog kontinenta a prije dolaska Evropljana. No, neobičan je po okolini: smješten je usred bujne vegetacije koju navodnjava rijeka. Grad ima oko dvije stotine građevina smještenih po terasama i raspoređenih oko velikog središnjeg trga. Grad je podijeljen na uske i izdužene četvrti koje maksimalno iskorišćavaju prostor. Postoje i terase izvan naseljenog dijela koje imaju kanale za navodnjavanje. Na visini u središtu grada nalazi se granitni monolit, koji je možda bio žrtvenik, karakterističan za Inke, a možda i opservatorija. Zidine Maču Pičua izgrađene su od orijaških kamenskih blokova. Podatak je još fascinantniji jer se zna da Inke nisu poznavale točak ni gvozdeno oruđe, a analizom je utvrđeno da su blokovi savršeno izrezani u kamenolomima i da su se završni radovi obavljali na samom gradilištu.
Grad koji je 400 godina bio zaboravljen u andskoj prašumi, čini se da je bio napušten još i prije nego što su carstvo Inka pokorili Španci. Prema jednoj teoriji, stanovnike je pokosio sifilis koji je stigao iz Evrope, a ostalo je učinio građanski rat.
Dana 7. jula 2007. godine proglašen je za jedno od novih sedam svjetskih čuda.
Priredio: Dragan Leković
