Sa suđenja , Foto: Viši sud
„Majku im je*em četničku”, riječi u tom trenutku predsjednice Vrhovnog suda Crne Gore, Vesne Medenica, na vijest da je Apelacioni sud oborio presudu za „državni udar“, paradigma su bivšeg režima.
Petar Lazović i LJubo Milović poručivali su da ne može da fali novca samo da bi se potvrdila prvostepana presuda u montiranom slučaju za „državni udar“, kojom su, između ostalog, dva tadašnja opoziciona lidera, Andrija Mandić i Milan Knežević, osuđena na po pet godina robije.
Iz prepiski je jasno, da je kavački klan i Medenica očekivali da Apelacioni sud potvrdi presudu, i kako kažu u porukama, nijesu žalili novca da to toga dođe.
Da li je „trgovana“ i koliko je koštala prvostepena presuda? Da li će nastavak skaj prepiske, doći do još koga?! Gdje je i šta radi Suzana Mugoša. Pitanja su do kojih će se neminovno doći u narednom periodu.
Komična sudnica, sa dvojicom tužioca, od kojih je jedan već više mjeseci u zatvoru zbog sumnje da je zloupotrebio položaj, i stvarao kriminalnu organizaciju, Sinđa glavni svjedok koji je takođe u zatvoru u Hrvatskoj, gdje služi kaznu od 20 godina za ubistvo, Paja Velimirović, Suzana Mugoša, jezero Gazivode i oružje na dnu, baterija na telefonu koja je na 100% i nakon godinu dana, GRU i „neponovljivi“ Milivoje slika je iz prve rečenice ovog teksta. „Majku im je*em četničku”! Samo što su dopuna ovih „likova“ još i dva policijska službenika čija skaj prepiska govori u prilog svim užasima bivšeg režima. Od trgovine drogom, ubistvima, otmicama…
Ova skaj prepiska od juče, osim što obesmišljava besmišljeni državni udar, govori opet u prilog temi o kojoj smo pisali više puta, a to je, da je ANB pod rukovodstvom DPS-a bio ništa više no utočište mafije i organizovanog kriminala.
Opasne veze ANB i SDT
Tajni nadzor protivnika bivšeg režima u Crnoj Gori, o čemu su mnogo govorili političari i nezavisni mediji koji, pozivajući se, na dosta relevantne izvore, prenosili informacije u vezi sa ovim problemom, otvarili su, između ostalog i pitanje – čime se to zapravo bavi ili bavila tajna služba i na koji način je brinuka o bezbjednosti Crne Gore i svih njenih građana.
Velike afere potresale su Agenciju za nacionalnu bezbjednost. Bivši šef, Dejan Peruničić, uhapšen, pa pušten, priznao je da je prisluškivao Glavnog specijalnog tužioca Milivoja Katnića, a tragična smrt bivšeg operativca Luke Bulatovića pod izuzetno sumnjivim okolnostima, učinila je priču oko crnogorske tajne službe, više nego dramatičnom.
Zašto Specijalno državno tužilaštvo (SDT) nije dozvolilo da nadležno tužilaštvo i policija završe uviđaj u slučaju bivšeg funkcionera ANB-a Luke Bulatovića do kraja, i onda na osnovu izvještaja procijeni da li je taj slučaj u nadležnosti SDT-a ili nekog drugog tužilastva, pitao je prije godinu dana, tadašnji državni sekretar Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Zoran Miljanić.
On je izrazio opasnu sumnju, a imajući u vidu sudbinu brojnih afera, da je SDT preuzelo uviđaj sa namjerom da nešto prikrije. Dakle, kakva „tajna“ sprega postoji između SDT i ANB?
U principu je dobro što smo konačno i zvanično čuli ono što su svi u Crnoj Gori odavno znali – da je Agencija za nacionalnu bezbjednost (ANB), mimo propisa, potpuno protivzakonito prisluškivala većinu najuticajnijih tadašnjih opozicionih političara, među njima i aktuelnog premijera Zdravka Krivokapića, sadašnjeg predsjednika Skupštine Aleksu Bečića, kao i lidere Demokratskog fronta, Andriju Mandića i Milana Kneževića, istaknute novinare, javne ličnosti, blaženopočivšeg mitropolita Amfilohija Radovića, ali i Milivoja Katnića.
Za ovo protivzakonito postupanje osumnjičen je, za sada, jedino doskorašnji direktor ANB Dejan Peruničić i jedan broj njegovih bliskih saradnika i to da su počinili krivično djelo – zloupotreba službenog položaja u produženom trajanju.
Zgrada ANB, Foto: Ivana Božović/Pobjeda
Nezakonito prisluškivanje i praćenje građana na način kako je to zvanično objašnjeno je dokaz da Crna Gora nikada nije imala pravu obaveštajnu niti bezbjednosnu službu već isključivo jedan državni aparat kao sredstvo u rukama vladajuće partije za obračun sa političkim protivnicima.
Još od vremena OZNE i stare UDBE, preko Državne bezbjednosti do današnje ANB, postoji kontinuitet tajne službe koji se ogleda u samo jednoj karakteristici, jednoj niti koja je zajednička za sve oblike njenog organizovanja u Crnoj Gori od Drugog svjetskih rata pa do danas – riječ je o institucijama koje su potčinjene partijskom umjesto državnom interesu.
Sve se više uvjeravamo da je tajna služba jedna od najkriminalizovanijih državnih institucija, služba koja je u poslednjih 70 godina samo mijenjala nazive, šefove, partijske kadrove i političke elite koje su ih postavljale i ništa više. Sve drugo, posebno način rada, metodi djelovanja i što je najtragičnije, način razmišljanja njenog rukovodećeg kadra i operative ostao je isti kao i u 1948. godini.
Kako to, da ANB nikad nije došla u posjed SKAJ prepiski, koje nijesu do kraja u njenoj nadležnosti, ali ovoliko djelovanje klana koji je bio u samom vrhu policije, sudstva, tužilaštva, bio je nemoguć bez znanja ANB.
Dani pred nama, nadamo se otkriće kako je sve opasne igre igrao režim u decenijama za nama.
Izvor: IN4S
