Sarajevski ili Vidovdanski atentat se dogodio 28. juna (15. juna po julijanskom kalendaru) 1914. godine u Sarajevu, kada je Gavrilo Princip iz grupe od šestorice atentatora (petorice Srba i jednog bosanskog muslimana), članova organizacije Mlada Bosna, kojima je koordinirao Danilo Ilić, ubio austrougarskog prestolonasljednika nadvojvodu Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju, vojvotkinju od Hoenberga. Politički motivi ubistva su bile želja za odvajanjem austrougarske provincije Bosne i Hercegovine i njeno ujedinjenje sa Srbijom ili budućom Jugoslavijom. Iza organizacije ubistva stajali su određeni oficiri srpske vojske. Atentat je direktno vodio do Prvog svjetskog rata kada je Austro-Ugarska dala ultimatum Srbiji, koji je ona djelimično odbila. Austro-Ugarska je potom objavila rat Srbiji, što je bilo okidač za niz objava rata između drugih evropskih sila.
Glavni inspiratori atentata bili su šef obavještajnog odjeljenja srpske vojske Dragutin Dimitrijević Apis, njegov pomoćnik major Voja Tankosić i obaveštajac Rade Malobabić. Major Tankosić je obučio atentatore i dao im bombe i pištolje. Atentatorima je dat pristup tajnoj mreži skrovišta i agenata koje je Rade Malobabić koristio za ubacivanje oružja i operativaca u Austro-Ugarsku.
Atentatori, ključni ljudi tajne mreže i glavni zavjerenici u srpskoj vojsci koji su još bili živi su bili uhapšeni i osuđeni. Osobama uhapšenim u Bosni je suđeno u Sarajevu oktobra 1914. Drugi zavjerenici su uhapšeni i suđeno im je na montiranom procesu pred srpskim vojnim sudom na Solunskom frontu za nevezane optužbe i pogubljena su tri glavna vojna zavjerenika: Dimitrijević, Malobabić i major Ljubomir Vulović.
Izvor: Wikipedia
