Na današnji dan, 20. decembra 1355, umro je Stefan Uroš IV Dušan Nemanjić, poznat i kao Dušan Silni, koji je bio srpski srednjovjekovni kralj (1331.-1345.) i prvi srpski car (1346.-1355.).
Bio je sin kralja Stefana Uroša III Dečanskog i otac cara Stefana Uroša V, u narodu prozvanog Nejakim, posljednjeg vladara iz dinastije Nemanjića.
Car Dušan je značajno proširio granice srpske države prema jugu, sve do Korintskog zaliva, iskoristivši unutrašnje nemire u Vizantiji.
Po osvajanju velikih vizantijskih teritorija Stefan Dušan se 1345. proglasio za cara Srba, Grka (tj. Romeja) i Bugara, srpsku crkvu je sa ranga arhiepiskopije uzdigao na rang patrijaršije, da bi ga prvi srpski patrijarh Joanikije 1346. krunisao.
Poznat je i po donošenju Dušanovog zakonika, najznačajnijeg srpskog srednjovjekovnog pravnog akta.
Završio je manastir Dečane, zadužbinu svoga oca, a njegova najznačajnija zadužbina bio je Manastir Svetih arhangela kod Prizrena, gdje se nalazio i njegov grob. Bez obzira na to, Stefan Dušan je jedini vladar iz dinastije Nemanjića koji nije bio proglašen za sveca posle smrti.
Njegova kruna se čuva u Cetinjskom manastiru na Cetinju i utvrđeno je da je vrijeme njene izrade kraj XIII i početak XIV veka. Poslednji put je upotrijebljena prilikom krunisanja knjaza Nikole za crnogorskog kralja 1910. godine.
Dušan Silni, smatran je za “najboljeg vojnika svoga vremena“. Bio je izuzetna ličnost srpske, ali i evropske istorije. Bio je glasoviti vojskovođa i jedan od najmoćnijih vladara tadašnje Evrope.
