Miodrag Bulatović (Okladi, kod Bijelog Polja, 20. februar 1930 — Igalo, 15. mart 1991). Važi za jednog od naših najboljih romansijera i najprevođenijih pisaca, iako je status njegove književnosti marginalizovan.
Biografija
Neredovno se školovao. Gimnaziju je završio u Kruševcu 1950. godine, a na Beogradskom univerzitetu je studirao psihologiju i književnost. Neko vrijeme je radio kao novinar.
Njegovi rani radovi pokazuju uticaj narodne poezije i književnosti. Bulatović je bio pod trajnim uticajem Rablea i Boša.
Sarađivao je sa časopisima i novinama: Letopis Matice srpske, Naša stvarnost, Omladina, Studentski književni list, Narodni student, Jugoslovenski Crveni krst, Čačanski glas, Politika, Borba i Pobjeda.
Njegova slika svijeta je morbidna, a likovi su karnevalski, istovremeno groteskni i tragični. U Bulatovićevim djelima česti motivi su zlo, crni humor, demonsko i đavo. Svoje knjige je opisivao kao „opasne, paprene, slobodarske”. Govorio je francuski jezik.
Osvojio je NIN-ovu nagradu za roman Ljudi sa četiri prsta 1975. godine.
Tokom devedesetih godina bio je angažovan u Socijalističkoj partiji Srbije.
Po njemu se zove biblioteka u Rakovici.
