Dejvid Džon Gilmur (eng. David Jon Gilmour, rođen 6. marta 1946. u Kembridžu), engleski gitarista, pjevač i tekstopisac, poznat širom svijeta kao član grupe Pink Flojd. Pored svog rada sa grupom Pink Flojd, radio je kao producent i studijski muzičar sa mnogim poznatim umjetnicima. Učesnik je mnogih humanitarnih organizacija a za zasluge u humanitarnom radu, 2003. godine je proglašen vitezom Reda Britanske imperije, a za zasluge na polju muzike, 2009. godine dobio je titulu počasnog doktora muzike Anglia Raskin Univerziteta.
Djetinjstvo i mladost
Gilmur je rođen u Kembridžu. Njegov otac Daglas Gilmur predavao je zoologiju na Univerzitetu u Kembridžu, a majka Silvija bila je učiteljica.
Gilmur je pohađao školu Persi u Kembridžu, gdje je upoznao Sida Bareta, kao i Rodžera Votersa, koji je pohađao drugu školu u blizini. Gilmur je u srednjoj školi izučavao savremene jezike, a u slobodno vrijeme je sa Baretom učio da svira gitaru.
Prvi Gilmurov bend, Joker’s Wild, svirao je ritam i bluz obrade u prvoj polovini 60-tih. U ljeto 1966. godine, Gilmur je sa nekoliko prijatelja počeo da putuje po ljetovalištima u Španiji i Francuskoj, kako bi zarađivali svirajući na ulici. U tome nisu imali uspjeha, a cijela priča se završila kada je Gilmur hospitalizovan zbog neuhranjenosti. Nakon toga, svi su se vratili u Englesku, 1967. godine.
Pink Flojd
Gilmur se, po pozivu bubnjara Nika Mejsona, pridružio Pink Flojdu u januaru 1968. godine. Grupa je tada počela da nastupa u kratkotrajnoj petočlanoj postavi (Baret, Voters, Mejson, Rik Rajt i Gilmur), a Gilmur je popunjavao Baretove gitarske i vokalne deonice kada je ovaj bio nefunkcionalan (zbog pretjeranog korišćenja LSD-a) tokom živih nastupa. Nakon što je Baret konačno izbačen iz grupe, Gilmur je automatski preuzeo ulogu solo gitariste i glavnog vokala.
Nakon velikog uspjeha albuma The Dark Side of the Moon (iz 1973. godine) i Wish You Were Here (iz 1975. godine), Rodžer Voters je počeo da preuzima veću kontrolu nad kreativnim procesom, i na sledeća dva albuma (Animals iz 1977. godine i The Wall iz 1979. godine) bio je samostalni autor gotovo svih pjesama. U tom periodu, Gilmur je počeo da smatra da su njegovi autorski talenti nedovoljno iskorišćeni u grupi, te je 1978. godine snimio i objavio svoj prvi solo album, David Gilmour. Gilmur je ovim albumom pokazao veliko gitarsko umijeće, ali i svoje kompozitorske sposobnosti.
Negativna atmosfera u grupi tokom snimanja albuma The Wall (tokom kojeg je Rik Rajt napustio bend, po ultimatumu Rodžera Votersa) i sledeće ploče The Final Cut (objavljena 1983. godine), stvorila je konflikte između Votersa i Gilmura, zbog čega je Gilmur, da bi se distancirao od tadašnjeg rada sa Pink Flojdom, snimio svoj drugi solo album About Face (objavljen 1984. godine). Ovim album, na kome su preovladavale pop pjesme u tada savremenim aranžmanima, Gilmur se predstavio u potpuno drugačijem svijetlu od onog na koje su publika i kritika navikli.
Nakon što je Rodžer Voters 1985. godine objavio da napušta Pink Flojd, pretpostavljajući da će se bez njega bend raspasti, Gilmur i Mejsn su odlučili da nastave dalje bez njega. Gilmur je preuzeo kreativnu kontrolu u svoje ruke i sam napisao većinu pjesama na albumu A Momentary Lapse Of Reason (objavljen 1987. godine), koji je obilježio povratak Rika Rajta u bend, ali i povratak Pink Flojd na staze uspjeha. U ovoj postavi snimili su još jedan album (The Division Bell, iz 1994. godine), da bi, nakon velike svjetske turneje, prestali sa radom na neodređeno.
Pink Flojd su se nakon toga okupili u uobičajenom sastavu još samo jednom, na londonskom koncertu manifestacije “Live 8″, 2. jula 2005. godine. Izveli su četiri pjesme, a za ovu priliku ponovo im se pridružio Rodžer Voters. Iako su se mnogobrojni ljubitelji ponadali da će ovo okupljanje prerasti u ponovnu aktivnost svih članova grupe, članovi Pink Flojd nisu imali konkretne planove za zajedničke nastupe u budućnosti, a nakon smrti Rika Rajta, 2008. godine, Gilmur je izjavio da više ne vidi svrhu okupljanja Pink Flojd bez njega. Gilmur i Mejsn su ipak 2014. objavili još jedan Pink Flojd album ”The Endless River”.
Solo projekti
Gilmur je objavio četiri samostalna albuma, koji su svi ušli na listu najprodavanijih 40 albuma u SAD. Album On an Island iz 2006. godine je bio 6-ti, Live in Gdansk iz 2008. godine 26-ti, album David Gilmour je 1978. godine dostigao mjesto br. 29, a album About Face je 1984. godine bio 32 na ovoj listi.
Gostovanja
Gilmur je poznat kao producent i gostujući studijski i koncertni mužičar, i tokom karijere nastupao je sa velikim brojem poznatih kolega.
Gilmur je producirao i svirao na solo albumima Sad Bareta, Kejt Buš, Pola Makartnija, Sila, grupe Berlin, Grejs Džons i drugih, a nastupao je sa veličinama kao što su Tom Džons, Elton Džon, Erik Klepton, B. B. King, Bob Dilan, Brajan Feri i drugi. Bio je i član nekoliko supergrupa okupljenih u humanitarne svrhe tokom osamdesetih.
U 2010. godini, Gilmur je nastupio kao gost na jednom od koncerata The Wall turneje Rodžera Votersa, čime su njih dvojica (na kratko) bila izgladila međusobne odnose.
Muzički stil
Gilmur je najpoznatiji po svom upečatljivom sviranju gitare. Njegov stil karakterišu veliki uticaji bluza, izražajnost i osjećajnost, a u tehničkom smislu mnogo bendinga i dugih nota. 2011. godine, Gilmur se našao na 14. mjestu liste najboljih gitarista svih vremena časopisa Rolling Stone.
U januaru 2007. godine, čitaoci časopisa Guitar World uvrstili su tri Gilmurova gitarska sola na listu 100 najboljih solo deonica svih vremena. Solo u “Comfortably Numb” našao se na četvrtom mjestu, solo u “Time” na 21. a solo u “Money” na 62. mjestu ove liste.
Diskografija
Tokom karijere, Dejvid Gilmur je nastupio na više desetina albuma i singlova raznih izvođača. Ovdje su navedeni samo albumi koje je objavio kao član grupe Pink Flojd i pod svojim imenom.
Pink Flojd
A Saucerful of Secrets (1968)
More (1969)
Ummagumma (1969)
Atom Heart Mother (1970)
Meddle (1971)
Obscured by Clouds (1972)
The Dark Side of the Mooon (1973)
Wish You Were Here (1975)
Animals (1977)
The Wall (1979)
The Final Cut (1983)
A Momentary Lapse of Reason (1987)
Delicate Sound of Thunder (1988)
The Division Bell (1994)
P•U•L•S•E (1995)
The Endless River (2014)
Solo albumi
David Gilmour (1978)
About Face (1984)
On an Island (2006)
Live in Gdansk (2008)
Rattle That Lock (2015)
Privatni život
Gilmur je bio oženjen američkom vajarkom Džindžer Hasenbajn, od jula 1975. godine. S njom ima četvoro djece: kćerke Alis (rođena 1976. godine), Kler (rođena 1979. godine) i Saru (rođena 1983. godine), i sina Metjua (rođen 1986. godine). Sara Gilmur je manekenka, i bliska prijateljica Indije Voters, kćerke Rodžera Votersa.
Gilmur se po drugi put oženio 1994. godine, novinarkom Poli Samson, sa kojom ima troje djece: sinove Džoa (rođen 1995. godine) i Gabrijela (rođen 1997. godine) i kćerku Romani (rođena 2002. godine), a pravno je usvojio i njenog sina iz prvog braka, Čarlija (rođen 1988. godine).
Humanitarni rad
Gilmur sarađuje sa nekoliko velikih humanitarnih organizacija. U maju 2003. godine, prodao je svoju kuću u Londonu i od dobijenog novca donirao 3,6 miliona funti fondu Crisis za izgradnju domova za beskućnike. Gilmur takođe podržava i Greenpeace, Asocijaciju EU za Mentalno zdravlje, Amnesty International i mnoge druge. Takođe je donirao 25.000 funti fondaciji za očuvanje nosoroga, kao kontrauslugu Daglasu Adamsu za to što je imenovao album The Division Bell.
Zanimljivosti
Gilmur je profesionalni pilot i zaljubljenik u letjenje. Osnovao je avio-kompaniju Intrepid Aviation, u okviru koje je sakupio veliku kolekciju upotrebljivih starih aviona, ali je kasnije odlučio da je proda.
Za Press priredio: Dragan Leković
