Đerđ Konrad (mađ. György Konrád; 02. april 1933 — 13. septembar 2019), romansijer i esejista, veliki mađarski i jedan od najznačajnijih evropskih pisaca svog vremena.
U jednopartijskom komunističkom sistemu Konrad je disident koji nije mogao da objavljuje svoje knjige od 1974. do 1988. godine. U prvim godinama tranzicije Konrad je jedan od vođa demokratske opozicije u Mađarskoj i jedan od osnivača liberalne političke stranke Savez slobodnih demokrata.
Od 1990. do 1993. bio je predsednik Međunarodnog PEN.
Romani: Posetilac (1969), Osnivač grada (1971), Gubitnik (1989), Vrtna zabava (1989), Melinda i Dragoman (1989), Kameni sat (1994), Ostavština (1998), Odlazak od kuće i povratak kući (2001), Pomračenje sunca, na brdu (2003), Tuga petlova (2005), Klatno (2008).
Knjige eseja: Iskušenja autonomije (1980), Antipolitika (1989), Izveštaj o stanju duha (1989), Na pupku Evrope (1990), Melanholija preporoda: Eseji o postkomunističkoj Srednjoj Evropi (1991), Dnevnici 1991-1993 (1993), Čekanje (1995), Tekući popis (1997), Nevidljivi glas: Razmišljanje na jevrejske teme (1997), Jugoslovenski rat (1999), Šta zna zelena žaba? (2000), Pisac i grad (2004), Širenje središnjeg: Razmišljanja o Evropi (2004), Čudesni likovi (2006).
Dela Đerđa Konrada prevedena su na sve veće svetske jezike.
Nagrade: Herderova nagrada (1983), Evropska nagrada za esej (1985), Nagrada „Mekenas“ (1989), Nagrada „Manes Šperber“ (1990), Mirovna nagrada nemačkih izdavača i knjižara (1991), Međunarodna književna nagrada „Stefan Mitrov Ljubiša“ (1998), Nagrada „Milovan Vidaković“ (2009).
Izvor: Arhipelag
