Hanibal je prvi stigao na mjesto bitke sa oko 40.000 vojnika pješadinaca i 10.000 konjanika. Sa svojom vojskom je preuzeo komandu nad rijekom Aufidus, današnji Ofanto, glavnim izvorom pijaće vode u oblasti. To je dodatno opteretilo Rimljane koji su morali da smisle kako da utole žeđ svojih vojnika na avgustovskoj vrućini.
Hanibal je svoje redove postavio prema sjeveru, primoravajući Rimljane da se okrenu uglavnom ka jugu, gdje im je vreli libečo vetar duvao prašinu i pijesak u oči. Pored toga, Hanibal je zatvorio osam rimskih legija u usku dolinu, okruženu rijekom. Hanibal je jednim potezom ograničio pokretljivost rimske konjice i natjerao rimsku pješadiju da usvoji formaciju koja je bila dublja nego šira. Bila su to dva faktora koja su se pokazala ključnim u ishodu bitke.
Bitka kod Kane, vodila se 2. avgusta 216. godine prije nove ere u blizini drevnog sela Kane, u južnoj Apuliji, današnjoj Pulji, u jugoistočnoj Italiji. Sa jedne strane bile su rimske snage a sa druge Kartagina. U ovoj bici Drugog punskog rata Rimljane su slomile afričke, galske i keltiberske trupe koje je predvodio Hanibal. Iako podaci o gubicima nisu potpuno pouzdani, zabilježeno je da su Rimljani izgubili ljudi u rasponu od 55.000 (prema rimskom istoričaru Liviju) do 70.000 (prema grčkom istoričaru Polibiju). Bitka kod Kane bila je jedna od najznačajnijih bitaka u istoriji, a vojni istoričari je smatraju klasičnim primerom pobjedonosnog dvostrukog obruča.
Odstupajući od Fabijanove strategije neangažovanja, rimski konzuli Lucije Emilije Paul i Gaj Terencije Varon doveli su u Kanu oko 80.000 ljudi, od kojih je gotovo polovini nedostajalo značajno borbeno iskustvo. Tražili su da upoznaju Hanibala, koji je upravo zauzeo veoma željeno skladište žita u Kanuzijumu, u nadi da će okončati invaziju Kartaginjana na Italiju. Terencije Varon je bio popularan i izabran za plebejskog konzularnog političkog namještenika, a drevni izvori ga opisuju kao previše samouvjerenog i brzopletog. Istoričari smatraju da je takav karakter više doprinio vjeri da može da pobijedi Hanibala, nego što je to bila realna procjena. Emilije Paul je, međutim, bio i veteran i patricij iz vojne porodice, i bio je opravdano oprezan u suočavanju s Hanibalom.
Rimljani su bili okrenuti prema jugozapadu. Desnim krilom su bili oslonjeni na Aufidus, a more je bilo oko pet kilometara iza njih. Konjicu, koju je činilo oko 6.000 konjanika, su postavili na krila. Pješadiju su postavili u izuzetno duboku i usku formaciju u centru sa nadom da će težinom i guranjem razbiti neprijateljski centar. Sa druge strane, Hanibal se oslanjao na elastičnost svoje formacije. Galska i španska pješadija bile su u centru, dvije grupe svojih afričkih trupa na bokovima, a konjica na krilima. Njegova linija imala je oblik polumjeseca, centar sa afričkim trupama na njihovim bokovima je napredovao, a kao što je Hanibal i očekivao – konjica je pobijedila u borbi na krilima, a neki su potom zaobišli neprijatelja.
Rimska pješadija je u međuvremenu postepeno potiskivala Hanibalov centar. Pobjeda ili poraz zavisili su od toga čiji će centar izdržati duže.
Hanibalov luk se krivio, a rimski centar je postepeno bio uvučen naprijed u zamku. Polumjesec je postao krug, a kartaginjanska konjica odjednom je napadala sa leđa. Dio opreme koju su koristile kartaginjanske trupe na bokovima — posebno štitovi i oklopi — uzeti su od mrtvih Rimljana nakon pobjede Kartaginjana kod Trazimene. To je možda dodatno zbunilo Rimljane, koji su čitavu borbu prolazili kroz bujice prašine. Čvrsto pritisnuti jedan uz drugog i zbog toga onemogućeni da pravilno koriste svoje oružje, Rimljani su bili opkoljeni i desetkovani.
Terencije Varon je pobjegao sa bojnog polja sa ostacima rimske i savezničke konjice. Emilije Paul je ubijen zajedno sa mnogim drugim visokim komandantima, uključujući Gneja Servilija Gemina, Marka Minucija Rufa i druge patricijske veterane. Među rimskim mrtvima bilo je 28 od 40 tribuna, do 80 Rimljana senatorskog ili visokog magistratskog ranga i najmanje 200 vitezova (Rimljani konjaničkog ranga). Procjenjuje se da je 20 odsto rimskih boraca između 18 i 50 godina umrlo u Kani. Samo 14.000 rimskih vojnika je pobjeglo, a još 10.000 je zarobljeno; ostali su ubijeni. Kartaginjani su izgubili oko 6.000 ljudi.
Izvor: National Geographic.rs
