Barbra Streisand (rođena 24. aprila, 1942. kao Barbara Joan Streisand), američka pjevačica, pozorišna i filmska glumica, kompozitorka, filmska rediteljka, producentkinja i liberalna politička aktivistkinja, nagrađivana velikim brojem nagrada u toku svoje karijere. Streisand je pjevačica sa najvećim brojem prodatih albuma u SAD tokom 30 godina, preko 71 milion primjeraka samo u SAD. Smatra se jednom od najuspješnijih žena u svijetu industrije zabave, koja ostaje na svijetlu i posle 60 godina karijere.
Biografija
Rođena je u jevrejskoj porodici na Brooklynu u New Yorku. Njen otac je bio nastavnik i umro je kada je Barbra imala samo 15 mjeseci; kasnije je imala loše odnose sa svojim očuhom. Njena sestra, Roslyn Kind je takođe pjevačica. Majka, Diana Ida Rosen, nije podržavala Barbru u njenoj želji da se bavi show businessom, smatrajući da nije dovoljno lijepa. Završila je Erasmus Hall High School, gdje je maturirala kao jedna od najboljih učenica i pjevala u horu sa Neilom Diamondom i družila se sa šahovskim prvakom Bobby Fischerom. Nikada nije pohađala koledž.
Početak karijere
Još je kao tinejdžerka počela da pjeva u noćnim klubovima. Željela je da bude glumica i pojavila se u nekoliko off-off-broadwayskih predstava. Njen tadašnji momak, Barry Dennen joj je pomogao da osmisli svoj prvi nastup sa kojim je počela da se uzdiže kao pjevačica, najprije u gej barovima u Greenwich Villageu na Manhattanu, 1960. godine. Tada je svoje ime skratila od Barbara na Barbra da bi bilo prepoznatljivije.
Sa svojih 19 godina, 1962. pojavila se prvi put na Broadwayu, u mjuziklu I Can Get It for You Wholesale. Iste godine je potpisala ugovor sa muzičkom kućom Columbia Records. Njen prvi album, The Barbra Stresand Album izašao je 1963. godine i za njega je osvojila dvije nagrade Grammy. Njeni naredni albumi bili su takođe uspješni, tako da su se u jednom trenutku njena prva tri albuma našla istovremeno među prvih deset na listi Billboard pop albuma i to u vrijeme kada su rock and roll kao i The Beatles dominirali top listama.
1964. dobila je ulogu u predstavi Funny Girl, baziranoj na životu Fanny Brice. Uloga je najprije trebalo da pripadne glumici Anne Bancroft, ali je Jule Styne, koji je pisao muziku za predstavu, želio Barbru koju je gledao u I Can Get It For You Wholesale.
Posle nekoliko uspješnih pojavljivanja na televiziji, među kojima je bio i The Judy Garland Show, Streisand je dobila svoju emisiju na CBS-u. Njen prvi specijal je bio My Name Is Barbra (1965), dobio je odlične kritike i privukao je obožavaoce.
Filmska karijera
Njen prvi film snimljen je upravo po broadwayskom hitu u kojem je glumila, Funny Girl (1968). Film je imao puno uspjeha i kod kritičara i kod publike, a ona je osvojila Oscara za glavnu ulogu. Njena naredna dva filma bila su takođe bazirana na mjuziklima: Jerry Hermanov Hello, Dolly! i Burton Laneov i Alan Jay Lernerov On a Clear Day You Can See Forever (1970). Njen treći film baziran je na broadwayskoj predstavi, The Owl and the Pussycat.
Snimala je i originalne filmove kao što su komedije What’s Up, Doc? (1972) sa Ryan O’Nealom i For Pete’s Sake (1974) i dramu The Way We Were sa Robert Redfordom. Svog drugog Oscara dobila je za najbolju originalnu pjesmu kao kompozitorka pjesme Evergreen za film A Star Is Born (1976). Ovim je postala prva žena koja je dobila Oscara u ovoj kategoriji.
Zajedno sa Paulom Newmanom i Sidneyjem Poitierom osnovala je First Artists Production Company 1969. godine.
1970. u filmu The Owl and the Pussycat snimila je toples scenu za koju se kasnije pokajala i tražila je od reditelja Herbert Rossa da scenu izbaci iz filma. U kasnijim godinama časopis High Society magazine je došao do negativa i objavio je fotografije sa njenim golim grudima, a Streisand je preduzela mere da se časopis povuče iz prodaje. Ovaj film je poznat i po tome što je to prvi hollywoodski film u kome velika hollywoodska zvezda koristi reč fuck; Barbra u filmu kaže: “just fuck off”.
U periodu od 1969. do 1980. Streisand je deset puta bila među prvih 10 na listi Box Office-a i to najčešće kao jedina žena na listi. Posle neuspjeha filma All Night Long 1981. godine, njen rad na filmu se bitno smanjio. Od tada je glumila svega u sedam filmova.
Nekoliko filma je sama producirala, osnovavši svoju kuću Barwood Films 1972. godine. Za film Yentl ona je pisala scenario, radila produkciju i režiju i igrala glavnu ulogu. Isto je ponovila sa filmom The Prince of Tides. Oba filma su dobila odlične kritike.
Pored filma The Prince of Tides koji je snimljen 1991. tokom devedestih snimila je još samo The Mirror Has Two Faces (1996), koji je takođe producirala i režirala. Posle duže pauze na film se vratila tek 2004. godine glumeći u komediji Meet the Fockers zajedno sa Dustin Hoffmanom, Robertom De Nirom i Ben Stilerom.
Priredio: Dragan Leković
