Jeanne Moreau (Pariz, Francuska, 23. januar 1928. – Pariz, 31. jul 2017.) francuska filmska i pozorišna glumica i rediteljka.
Rođena je u Parizu u porodici francusko-englesko-irskog porijekla. Majka, Engleskinja, rodom iz Lancashirea, bila je plesačica u Folies Bergereu. U mladosti studira na pariškom konzervatorijumu. 1947. debituje u pozorištu na Avignonskom festivalu, te je već u svojim dvadesetim jedna je od vodećih glumica u Comédie-Française.
Nakon 1951. glumi epizodne uloge na filmu, a krajem 1950-ih sarađuje s renomiranim rediteljima, posebno s Louisom Malleom u filmovima Lift za gubilište (1958.) i Les Amants (1959.), nakon čega je mediji proglašavaju novom Brigitte Bardot. Zahvaljujući postignutom uspjehu kasnije sarađuje s nizom reditelja francuskog novog vala, kao recimo sa Françoisom Truffautom u filmu Jules i Jim (1962.), koji se smatra njenim najznačajnijim filmom.
Ističu se takođe i uloge u filmovima Noć (1961.) Michelangela Antonionija, Falstaff (1965.) Orsona Wellesa, Dnevnik jedne sobarice (1964.) Luisa Buñuela, Posljednji tajkun (1976.) Elie Kazana, Querelle Rainera Wernera Fassbindera i Do kraja svijeta (1991.) Wima Wendersa. Osim glumom, na filmu se bavila i režijom, produkcijom i pisanjem scenarija. Objavila je i nekoliko muzičkih albuma, te je jednom nastupila zajedno s Frankom Sinatrom na pozornici Carnegie Halla u New Yorku.
Jeanne Moreau je bila prijateljica istaknutih pisaca i umjetnika: Jeana Cocteaua, Jeana Geneta, Henryja Millera i Marguerite Duras. Bila je bliska prijateljica Sharon Stone. Orson Welles ju je nazvao najznačajnijom glumicom na svijetu.
Za Press priredio: Dragan Leković
