Joseph Haydn (Rohrau, 31.03.1732. – Beč, 31.05.1809.), austrijski kompozitor i dirigent.
Haydn ne potiče iz muzičke porodice, ali je vrlo rano ispoljio muzikalnost i počeo da se bavi muzikom. Šire muzičko obrazovanje stekao je kao član dječačkog hora Bečke katedrale. U kompoziciji zapravo samouk, Haydn se i kasnije, kao kompozitor i dirigent dvorske muzike knezova Esterhazy, razvijao samostalno, “odrezan od svijeta”, kako sam kaže, “i prisiljen da postane originalan”. Proveo je tri decenije, od 1761. do 1790., na kneževskim dvorovima u Eisenstadtu i Esterhazyu, dok je nakon 1790. većinom boravio u Beču.
“Dobri papa Hajdn”, čuvar klasične tradicije, prvi u velikoj trojki bečkih klasika, Mozartov prijatelj i učitelj mnogih muzičara svoga doba stekao je za života veliku popularnost i poštovanje koji su nakon smrti izblijedjeli, da bi ga 20. vijek ponovo otkrio kao vrelo nepregledne muzičke ljepote.
Haydn je dao neizmjerno bogat i raznovrstan opus, što svjedoči o lakoći stvaranja i o potrebi tadašnjeg muzičkog tržišta koje je stalno tražilo nova djela. Njegovih 108 simfonija, 24 klavirska koncerta, 5 koncerata za violončelo, mnoštvo kamernih kompozicij za različite instrumente i ansamble, tridesetak opera, oratoriji, mise, kantate – sve to čini jedan od najbogatijih opusa u istoriji kompozitorstva uopšte.
Težište njegovog stvaranja je na instrumentalnoj muzici, a posebno je razvio klavirsku sonatu, gudački kvartet i simfoniju. U operi daje veću važnost karakterizaciji likova. Najstariji je od trojice majstora bečke klasike.
