Jakob-Abraham-Kamij Pisaro (10. jul 1830. – 13. novembar 1903.), francuski impresionistički slikar. Važan je ne samo zbog inovacija koje je unio u impresionizam i postimpresionizam, već i zbog skoro očinskog pokroviteljstva svojim kolegama, Sezanu i Gogenu.
Jakob-Abraham-Kamij Pisaro rođen je u mjestu Šarlot Amali na Djevičanskim ostrvima, u porodici Abrahama Gabriela Pisaroa, portugalskog sefardskog Jevreja, i Rahel Manzano-Pomi iz Dominikanske Republike. Tu je živio do svoje 12 godine kada se seli u internatsku školu u Parizu. Zanimao se za slikarstvo i anarhizam, te se vratio kući na ostrv Sv. Tomas, odakle je 1852. god. otputovao za Venecuelu. God. 1855., Pisaro odlazi za Pariz, gdje studira na više institucija te bivajući u ateljeima slavnih umjetnika kao što su Žan-Batist-Kamil Koro, Gustav Kurbe, i Šarl-Fransoa Dubinji.
Pisaro je oženio Žuli Velej, majčinu sluškinju, s kojom je imao osmoro djece od kojih je jedno umrlo prilikom porođaja, a jedna djevojčica u devetoj godini života. Ostala djeca su sva slikala, a njegov najstariji sin, Lusijen, postao je sljedbenik art nouveau umjetnika i dizajnera, Vilijama Morisa.
Zbog francusko-pruskog rata (1870. – 71.) Pisaro je pobjegao iz svog doma u Luvesijeneu koji je bio u samom središtu sukoba. Vratio se u junu 1871. god. pronašavši da su mu kuću i mnoge rane slike uništili pruski vojnici. Njegova porodica je sklonište pronašla prebjegavši u London, u Aper Norvud kod Kristalne palate, gdje im se kasnije pridružio i Pisaro. Slikajući u Aper Norvudu Pisaro je upoznao trgovca umjetninama Duran-Ruela koji će kasnije postati vodeći kolekcionar impresionizma.
God. 1890., Pisaro se vratio u Pariz, ali se često vraćao u Englesku da slika.
Djelo
Pisarovi najbolji rani radovi se opisuju kao realistička djela Kurbeovog stila naslikana jako širokim potezima (pa čak i špartlom) no s uticajem impresionističke palete boja. Slikao je seoski i urbani život Francuza, posebno pejzaže u okolici Pontoea i Monmartra. Njegovi zreli radovi izražavaju naklonost radnicima i seljacima, što donekle podcrtava njegovu političku opredijeljenost. Pisaro je izlagao na osam izložbi impresionista i, uz Monea, smatra se najvjernijim slikarom ovog stila, ali i inovatorom impresionističke slikarske tehnike.
Pisaro je eksperimentisao s neo-impresionističkim idejama od 1885. do 1890. god., kao otpor onome što je zvao “romantički impresionizam”. Tačnije, zanimao se za pointilizam, koji je on zvao “naučni impresionizam”. Bio je mentor slikarima kao što su Pol Sezan i Pol Gogen, a inspirisao je i druge mlade umjetnike kao što je amerikanka Lusi Bejkon.
Pred kraj života vratio se izvornom impresionističkom stilu i preminuo je 13. novembra 1903. god. i sahranjen je na groblju Per Lašez. Tokom života prodao je malo svojih slika, a 2005. god. većina njegovih slika je procijenjena na prosječnu cijenu od 4 miliona $.
Priredio: Dragan Leković
