12.07.927. Ethelstan Sjajni, kralj Veseksa, formalno ujedinjuje anglosaksonska kraljevstva u Kraljevinu Englesku.
Kraljevina Engleska (engl. Kingdom of England) naziv je za državu za koja je postojala na području sjeverozapadne Evrope od 927. do 1707. Na svom vrhuncu Kraljevina Engleska je pod svojom vlašću držala dvije trećine Britanije — područje koje odgovara teritoriji današnje Engleske i Velsa — kao i obližnja ostrva, ne računajući manje prekomorske posjede i kolonije uspostavljene u 16. i 17. vijeku.
Kraljevina Engleska svoje porijeklo vodi od država koje su tokom Velike seobe naroda u 5. vijeku počeli uspostavljati germanski doseljenici u Britaniju, među kojima su se najviše isticali Sasi, Jiti i Angli, a koji će kasnije biti poznati pod zajedničkim imenom Anglosaksonci, odnosno preci današnjih Engleza. Među tim državama (kasnije poznatim kao heptarhija) do kraja 9. vijeka najviše je ojačao Veseks čiji će vladari otpočeti proces ujedinjenja, dovršen 927. godine pod kraljem Etelstanom Sjajnim. Godine 1066. Englesku su osvojili Normani čiji se vođa, vojvoda Viljem Osvajač, proglasio novim engleskim kraljem, ali i započeo nova osvajanja, koja su do 1283. pod vlast Kraljevine Engleske podvrgle susjedni Vels (koji je zadržao određenu autonomiju, prvenstveno u pravnim pitanjima, sve do 16. vijeka). Na sjeveru je, pak, uspostavljena granica sa Kraljevinom Škotskom.
Godine 1603. pod Džejmsom I, prvim vladarom dinastije Stjuart, uspostavljena je personalna unija između Engleske i Škotske koja će se održati sledeći vijek, uz kraći prekid izazvan revolucijom i uspostavom republikanskog Komonvelta pod Kromvelom. Godine 1707. parlamenti Kraljevine Engleske i Kraljevine Škotske donijeli su Zakone o Uniji kojima su te dvije, dotada zasebne države, spojene u unitarnu državu pod imenom Ujedinjeno Kraljevstvo Velike Britanije čiji je vladar bila kraljica Ana od Velike Britanije.
Priredio: Dragan Leković
