Sadašnja slika bivše Fabrike celuloze i papira u industrijskoj zoni na Rudešu u Beranama jasno ukazuje da ni u minuloj godina nije preduzeto ništa na zaštiti imovine tog nekadašnjeg privrednog giganta.
Lako se može primijetiti da organizovane grupe i pojedinci i dan-danas potpuno slobodno iz fabričkih pogona odnose ostatke materijala koji u sebi sadrže djelove gvožđa, bakra ili aluminijuma. To potvrđuju i bivši radnici, koji ističu da je krajnje nedopustivo da to niko ne pokušava da spriječi.
– Godinama smo bili svjedoci pohoda brojnih lopova koji su iza sebe ostavili samo zidine bivše fabrike. Jednostavno, određene kriminalne grupe su uspjele da unište sve ono što su brojne generacije upornim radom godinama stvarale. Svi mi opravdano sumnjamo da su moćnici iz krugova bliskih vlasti kumovali zatvaranju fabrika, a kasnije i pljački raspoložive imovine. Pogubno je što u svemi tome nijesu reagovali nadležni državni organi i spriječili pljačku velikih razmjera, nego su prećutno dozvolili da se sprovode kriminalne radnje – kaže bivši radnik Fabrike celuloze i papira Milisav Barjaktarović.
Do sada je iz nekadašnje fabrike odnoseno praktično sve što se moglo odnijeti, pri čemu nije bila rijetka pojava da pojedinci usred bijela dana sa proizvodnih pogona, uz upotrebu specijalnog alata, skidaju različite metalne elemente. Između ostalog, u krugu bivše Fabrike celuloze i papira vršena je demontaža velikog kotla, pod izgovorom da on kao takav više nije upotrebljiv i da je prodat jednoj od fabrika u Srbiji koja se bavi proizvodnjom papira. Međutim, javnost nikada nije saznala više detalja o tom poslu.
– Kotao izuzetne vrijednosti je nestao bez traga, što samo po sebi govori da je fabrička imovina ostavljena na milost i nemilost neodgovornim pojedincima – ističe Barjaktarović.
Iz upravne zgrade nestala je i finansijska dokumentacija koja se odnosi na period od 1963. do 2004. godine. Slučaj je prijavljen prije osam godina, ali još uvijek nije zvanično utvrđeno šta je urađeno sa dokumentima o kojima je riječ. U prijavi je navedeno da su, između ostalog, nestale platne liste koje služe za popunjavanje obrasca M4 prilikom odlaska radnika u penziju.
– Pouzdano znamo da su određena lica uzela dokumentaciju iz upravne zgrade i natovarila je na kamion. Postoji verzija da je ona završila na nekom od smetlišta, dok neki tvrde da je prodata otkupljivačima starog papira u Podgorici – navode bivši radnici.
Prije nestanka platnih lista, do danas nepoznata lica izvršila su pravu poharu u upravnoj zgradi, iz koje su odnijeli na desetine radijatora, kablove, tehničku opremu i štošta drugo što se može unovčiti kod otkupljivača starog gvožđa.
Fabrika papira i celuloze u Beranama, koja je svojevremeno zapošljavala 2.500 radnika, prva je zatvorena nakon AB revolucije u Crnoj Gori, a radnici su ostali bez ikakvih nadoknada. Ponovo je otvorena 1996. i povremeno je radila do 2004. godine, kad je ponovo uveden stečaj. Iste godine kupuje je za nešto manje od milion eura firma “Tigoimpeks”, na čelu sa Radojem Gomilanovićem. Od septembra 2007, nakon pomora ribe u Limu, mašine u pogonima su u stanju mirovanja.
Opština nemoćna da sačuva imovinu
Iz lokalne uprave ističu da Opština nije imala valjane mehanizme da doprinese zaustavljanju otuđivanja državne imovine na Rudešu, pa ni imovine Fabrike celuloze i papira.
– Industrijska zona na Rudešu je nekada svjedočila da je ovo bio bogat grad. Nažalost, to bogatstvo je poslednjih decenija potpuno uništeno. Opština je bila nemoćna da spasi fabrike, dok država nije imala odgovarajuću strategiju da imovinu na Rudešu sačuva i stavi u odgovarajuću funkciju, što nas je i dovelo do ovakvog stanja. Tu je izostala i veća motivacija i zainteresovanost privrednika iz Berana da svoj kapital ulažu u otvaranje proizvodnih pogona. Zato danas imamo pravu pustoš na mjestu bivših fabrika – kazali su iz lokalne uprave.
Izvor: Dan
