Kada se ostvari podvig na način na koji je to uradila rukometna reprezentacija Crne Gore teško je odvajati heroje, birati zaslužnije, jer je sinoć Sloveniju pobijedilo jedinstvo, pobijedila snaga kolektiva, koji je pronašao puteve do pobjede i kada se poraz činio neminovnim i kada je rival prijetio da stekne nedostižnu prednost.
Svi su prvo protiv Sjeverne Makedonije, a potom i Slovenije imali svoje blistave trenutke, pa i selektor-direktor Draško Mrvaljević, jer je silom prilika morao na klupu, i selektor Zoran Roganović, jer su znali da u pravim trenucima povuku prave poteze, motivišu igrače i vrate im samopouzdanje kada je bezdan bio ogroman i skoro nepremostiv, ali se na kraju isplatilo. Ispisana je istorija, ne crnogroskog, nego evropskog rukometa.
Ostaće zapisano u analima rukometa ono što je sinoć uradio golman Nebojša Simić koji je priča za sebe. On je u Debrecinu činio čudesa kakva u istoriji rukometa nikada nisu viđena, prosto je omađijao je makedonske i slovenačke rukometaše u posljednjih 15 minuta obje utakmice, tako da su vjerovatno imali utisak da ne šutiraju na gol Crne Gore nego u kutiju šibica.
Bivša Jugoslavija je bila svjetska rukometna sila, imala je fenomenalne golmane, koji su bili najbolji na svijetu u svoje vrijeme – Abaz Arslanagić, Zoran Tuta Živković, Mirko Bašić, Zlatan Arnautović, Dejan Perić… i mnogi drugi, ali niko od njih nije činio čuda na način na koji je to proteklih dana uradio crnogorski fenomen Nebojša Simić.
Čudotvorac na golu Crne Gore je u najvažnijim trenucima utakmica protiv Sjeverne Makedonije i Slovenije omađijao šutre rivala koji više nisu bili u stanju da realizuju sedmerce, postignu golove iz klasičnih kontranapada 1 na 1, a kamoli da pogode sam distance, i zato mu se ovih dana dive svi u Evropi, a njegove odbrane po internetu traže svi u svijetu.
Golmani su kao vino, što su stariji to su bolji, a Simić sjutra slavi 29. rođendan i iza sebe ima toliko iskustva koje je sticao braneći u Evropi i kao da je sve te golmanske čarolije čuvao baš za ovo Evropsko prvenstvo i Debrecin, tako da neće biti nikakvo čudo, naprotiv, ako na kraju šampionata bude proglašen za najboljeg golmana Evrope.
Pokušao sam sinoć i danas da se raspitam kod kolega da li se nekada negdje, na nekoj utakmici desilo da jedna golman uradi to što je Slovencima uradio Simić i u završnici utakmice kada se lomio rezultat i sve odlučivalo odbrani tri sedmerca, i dobio sam negativan odgovor.
Hrvatski novinar Predrag Žukina godinama izvještava sa najvećih vaterpolo i rukometnih takmičenja jednako je oduševljen odbranama Simića kao što je nekada i potpisnik ovih redova u nevjerici gledao čuda koja je činio Denis Šefik.
“Ne, nije, to se nikada nije dogodilo, ne pamtim…majstor je ubio. Neka, nek se puca u Crnoj Gori, kad Cetinjani uzmu oružje u ruke, može i do revolucije doći”, bio je oduševljen novinar Jutarnjeg lista
Žukina je juče imao ozbiljan problem nakon utakmice Crna Gora – Slovenija, pošto su igrali Srbija i Hrvatska, a samo pobjednik tog meča išao je dalje. Žukina kao veliki pobornik jugoslovenske ideje želio je da u glavnoj fazi vidi Hrvatsku i Srbiju, ali je Francuska bila nezaustavljiva u grupi.
“Prvi put sam prinuđen da navijam protiv Srbije, baš kao što sam morao da biram između Slovenije i Crne Gore”, žalio se Žukina.
A Simić nije imao razlog da žali, čovjek je ispisao istoriju, za manje od tri minuta odbranio je tri sedmerca i doveo do apsolutne nemoći i očaja stručni štab i igrače Slovenije koji u tih posljednjih, antologijskih, pet minuta nisu imali riješenja i u naizgled najjednostavnijim situacijama. Simić je imao, kao hobotnica, stotinu ruku i nogu i zaustavio sve šuteve Slovenaca, baš kao i dvije noći ranije Makedonaca.
Ako je selektor Roganović ustvrdio nakon utakmice da je ovim momcima nebo granica, a nije daleko od istine, Nebojši Simiću je čitava vasiona bila nadohvat ruku, jer je sve sttigao, zatvorio, pokrio i na kraju pokorio!
