Bitka kod Širojame je poslužila kao inspiracija za završne scene u filmu “Poslednji samuraj”.
Dvadeset i četvrtog dana septembra 1877. godine, Saigo Takamori stoji pored svojih 500 samuraja. Svi oni su branioci tradicionalnih vrijednosti koji vode bitku protiv Meidži obnove i okretanju novim idealima u korist tzv. napretka. Dok ponosno gleda u svoje ljude koji do poslednjeg trenutka nisu odbacili bušido kodeks, okreće se ka naprijed.
Pogled koji bi mnoga srca zaledio, ali ne i ono koje je istrenirano da je čast bitnija od bilo čega drugog. Ispred njih se nalazi oko 30.000 vojnika carske japanske armije, podržani su teškom artiljerijom, haubicama i izviđačkim balonima. Njegova četa je naoružana samo puškama i nekolicinom topova, ali i tradicionalnim oružjem samuraja poput mačeva, koplja, strijela i lukova. Na prvi pucanj suparničke vojske, kreće u samoubilačku misiju.
Šta je prethodilo bitki kod Širojame?
Okretanje Japana ka stranim silama sredinom 19. vijeka je donijelo mnoge nevolje u carstvu. Strogo konzervativno i tradicionalno društvo je pružalo otpor ka modernom, a primjetne su bile i ekonomske posljedice ove transformacije. Sukobi između šogunata i carske vojske su dodatno destabilizovali zemlju, a kao konačan rezultat centar političke moći opet je car.
Modernizacija je za samuraje značila i kraj njihovog viševjekovnog povlašćenog položaja u društvu. Zbunjeni, zgroženi i bijesni ovim promjenama, predvođeni Saigo Takamorijem objavljuju rat protiv novih pravila i sele se u provinciju Sacuma. Tu su osnovali paravojne akademije i započeli vladavinu regionom. Do kraja 1876. godine postali su država unutra države, a svaki pokušaj pokoravanja je izazivao novu pobunu.
Uprkos velikom broju ljudi koji su mu se pridružili – oko 40.000 u jednom trenutku – od samog početka bilo je jasno da Saigo vodi uzaludnu borbu. Carska armija je bila daleko spremnija i opremljenija. Vremenom su samuraji izgubili neke ključne bitke: kod zamka Kumamoto, Tabaruzake, na planini Enodake. Desetkovani, do leta 1877. godine njihov broje je spao na 3.000.
Stoga je Saigo početkom septembra riješio da odvede svojih 500 najsposobnijih ljudi na planinu Širojamu, kako bi se tamo pripremio za svoju poslednju bitku.
Nastavak priče sa početka…
Carsku vojsku je predvodio Jamagata Aritomo. Njegovi ljudi su opkolili Širojamu složenim sistemom rovova kako bi onemogućili bjekstvo, dok je podrška iz vazduha trebala da drži samuraje prikovane za položaje. Riješeni da se višegodišnja pobuna okonča tu i tada, prvi napad je započet rano ujutro uz smjernice da se puca nasumično.
Zasuti teškom artiljerijom samuraji kreću u napad na carsku vojsku. Uprkos tome što je izgubio mnoge svoje ljude u okršaju i bio u nepovoljnom položaju kada su brojke u pitanju, Saigo je stigao do neprijateljske linije. Usled nedostatka municije, samuraji su izvukli svoje mačeve i krenuli da ih koriste. Navodno su se držali sve dok Seigo nije ranjen metkom u kuk i odnesen sa bojišta da izvrši sepuku.
Istoričari danas nemaju pouzdane činjenice kojim bi mogli da barataju i sa sigurnošću kažu na koji način je “poslednji pravi samuraj” preminuo, ali je poznato da do sledećeg jutra nijedan čovjek iz njegovog klana više nije bio živ.
Izvor: National Geographic.rs
