Naučnik Ros Felouz tvrdi da je otkrio šta stoji iza “faraonove kletve” koja je po legendi stigla više od 20 ljudi koji su otvorili grobnicu kralja Tutankamona 1922. godine.
Drevni egipatski tekst prijeti „smrću od bolesti koju nijedan ljekar ne može da dijagnostikuje“ svakome ko uznemirava kraljevske mumificirane ostatke – ali Ros Felouz sugeriše da smrti koje su uslijedile nakon otvaranja Tutankamonove grobnice imaju drugi razlog.
Studija je utvrdila da je uzrok trovanje radijacijom prirodnim elementima koji sadrže uranijum i toksični otpad koji je namjerno stavljen u zapečaćeni trezor. Izlaganje je moglo da dovede do određenih karcinoma, poput onog koji je je zadesio arheologa Hauarda Kartera – prvu osobu koja je ušla u Tutankamonovu grobnicu prije više od 100 godina.
Felouzova teorija zapravo potvrđuje da je grobnica zaista bila „ukleta“ – iako na namjeran, biološki način – prije nego na natprirodan način koji su sugerisali neki egiptolozi, piše Daily Mail.
Karter je umro 1939. vjerovatno od srčanog udara posle duge borbe sa Hodžkinovim limfomom, koji utiče na imuni sistem tijela – a trovanje zračenjem je moguć uzrok. Lord Karnarvon, koji je takođe ušao u grobnicu, umro je od trovanja krvi pet mjeseci nakon otkrića. Drugi ljudi koji su učestvovali u iskopavanju umirali su od gušenja, moždanog udara, dijabetesa, srčane insuficijencije, upale pluća, trovanja, malarije i izloženosti rendgenskim zracima – svi su u pedesetim godinama. I britanski egiptolog Artur Vajgal koji je optužen za podsticanje „mita“ o prokletstvu – umro je od raka u 54. godini.
Međutim, natpisi pronađeni u drugim grobnicama širom Egipta sugerišu da su drevni ljudi, osim za kletve, znali i za toksine.
Felouzova studija, objavljena u Journal of Scientific Exploration, navodi da su visoki nivoi radijacije takođe dokumentovani u ruševinama grobnica Starog kraljevstva, na dvije lokacije u Gizi i u nekoliko podzemnih grobnica u Sakari. Isto važi i za čitavu Ozirisovu grobnicu u Gizi.
Felouz je primijetio da je intenzivna radioaktivnost povezana sa kamenim sanducima. Profesor Robert Templ je primijetio da su napravljeni od bazalta, utvrdivši da su „bili tačkasti izvor radijacije, za razliku od opštih tragova prirodnog nivoa (radona) iz okolne krečnjačke stijene.“
Druge studije su direktno mjerile gas radon na različitim lokacijama u grobnicama u Sakari. Gas radon je međuproizvod raspada uranijuma, sa poluživotom od 3,8 dana. Koncentracije radona u ambijentu identifikovane su na šest lokacija kroz ruševine Sakare.
Posude iskopane ispod Stepenaste piramide navodno su sadržale do 200 tona neidentifikovanih supstanci – što sugeriše da su toksini zakopani sa mumificiranim ostacima.
„Prijavljena jaka radijacija ruševinama grobnica je labavo pripisana prirodnoj pozadini stene“, rekao je Felouz. „Međutim, nivoi su neobično visoki i lokalizovani, što nije u skladu sa karakteristikama krečnjačke podloge, ali implicira neki drugi neprirodni izvor.“
Karterova grupa je 1922. pronašla stepenice koje su vodile do Tutankamonove grobnice i provela nekoliko mjeseci istražujući.
Tim je otvorio pogrebnu komoru i otkrio sarkofag u februaru sledeće godine. Grobnica se smatra jednom od najraskošnijih otkrivenih u istoriji, puna dragocjenih predmeta kako bi pomogla mladom faraonu na njegovom putovanju u zagrobni život. Naučnici su nedavno rekonstruisali Tutankamonovo lice i pokazali svijetu kako je zapravo izgledao.
Izvor: Nova.rs
