Neda Arnerić (Knjaževac, 15. jul 1953 — Beograd, 10. januar 2020), srpska filmska, televizijska i pozorišna glumica, diplomirana istoričarka umjetnosti i bivša političarka.
Njen prvi film, San iz 1966, napravio je od Nede prvu dječju filmsku zvijezdu Jugoslavije. U karijeri dugoj pola vijeka, Arnerićeva je ostvarila upamćene uloge u filmovima Jutro, Podne, Višnja na Tašmajdanu, Ispravi se Delfina, Užička republika, Varljivo leto ’68, Tajvanska kanasta, Večernja zvona i drugima. Igrala je i u mnogobrojnim italijanskim filmovima. Nakon velike popularnosti šezdesetih i sedamdesetih godina, glumica je i devedesetih doživjela veliku slavu — zahvaljujući blokbasteru Tri karte za Holivud i televizijskoj seriji Policajac sa Petlovog brda.
Dobitnica je Nagrade Pavle Vuisić za životno djelo, koja se dodjeljuje glumcu „kao priznanje za izuzetan doprinos umjetnosti glume na domaćem filmu“. Takođe, dobitnica je dvije Arene na Filmskom festivalu u Puli — Zlatne za film Haloa — praznik kurvi i srebrne za ulogu u drami Ispravi se, Delfina, za koju je dobila i Nagradu Carica Teodora.
Karijera
Već od rane mladosti pokazivala je interes za scensku umjetnost. Učila je balet u Dječjoj baletskoj grupi Danice Šetine (1961—1964) i bila član Dječje dramske grupe Radio Beograda (1963—1966). Kao trinaestogodišnja djevojčica (1966), snimila je svoj prvi film San, scenariste i reditelja Puriše Đorđevića i postala prva dječja filmska zvijezda u bivšoj Jugoslaviji. Završila je Devetu gimnaziju u Beogradu, a već 1968. je upisala Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu klasi prof. Milenka Maričića.
U periodu od 1969. do 1974. živjela je i radila u inostranstvu i u Jugoslaviji, kada je snimila čak 15 filmova. Od 1974. je živjela u Beogradu, a radila u svim bivšim jugoslovenskim republikama. Za ulogu Delfine, u filmu Ispravi se, Delfina, reditelja Aleksandra Đurčinova, 1977. godine dobila je „Srebrnu arenu“ na Filmskom festivalu u Puli, kao i nagradu Nagrada „Carica Teodora“ na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu. Godine 1980. diplomirala je istoriju umjetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Od 1985. do 1999. vodila je sopstvenu galeriju Atrijum u Beogradu. Dobitnica je „Zlatne arene“ na Filmskom festivalu u Puli (1988) za ulogu u filmu Haloa – Praznik kurvi, reditelja Lordana Zafranovića.
U pozorištu se prvi put pojavljuje sa 15 godina u dječijoj predstavi Crveno i plavo u dugi (Pozorište „Boško Buha”, režija Arsenije Jovanović). Zatim slijede gostovanja u mnogim pozorištima po Srbiji, ali najzapaženije uloge Neda je ostvarila u predstavama Profesionalac (izvedena 416 puta u Zvezdara teatru) i Igra parova (izvedena 200 puta u Beogradskom dramskom pozorištu). Svoju monodramu Jovana od metroa sa uspjehom je igrala u Ateljeu 212.
Član Demokratske stranke postala je 1996. godine. Od 1998. predaje Javni nastup u Centru modernih vještina u Beogradu. Bila je narodna poslanica u Narodnoj skupštini Republike Srbije (2000—2004). Godine 2005. postala je umjetnička direktorka Niš Art fondacije u Nišu.
Za svoja ostvarenja na filmu, dobila je 2009. Plaketu Jugoslovenske kinoteke, a 2010. Nagradu „Pavle Vuisić“, koja se dodjeljuje glumcu za životno djelo. Tako je odlučio žiri koji su činili prethodni dobitnici ovog prestižnog glumačkog priznanja, u sastavu: Mira Stupica, Mira Banjac i Bogdan Diklić.
Bila je udata za reditelja Dejana Karaklajića, glumca Radeta Markovića i ljekara Milorada Mešterovića.
U karijeri dugoj 53 godine, snimila je više od 110 filmova i odigrala preko 40 uloga u pozorištu.
Priredio: Dragan Leković
