Luka Rakčević nikad nije ni bio momak iz kraja ili gradsko dijete, već izraziti politički oportunista koji je samo gradio sliku podgoričkog đetića krijući se iza odborničkih klupa i ,,lokalnih priča“ i učeći imena ulica i trgova napamet. Njegovi prvi koraci u političkom životu su bili partijski, njegovo sadašnje ponašanje je izrazito partijsko. A slika koju je gradio o sebi se srušila kao kula od karata.
Juče je Luka Rakčević, lansirao video sa lokalno poznatim komičarima Kumarama, pričajući ko je odakle skakao u Moraču i šta koji titogradski akronim znači. Bio bi to simpatičan video da je u pitanju neki lokalani kviz, a ne loš i poslednji pokušaj reanimacije imidža ,,momka iz kvarta“ ili ,,gradskog djeteta“ koji je Luka poslednjih godina gradio sve do poslednje kampanje kada je i konačno i plastično pokazao da je samo još jedan partijski vojnik i poslušnik hazarderskog lidera Ure, Dritana Abazovića i njegove sive eminencije Željka Ivanovića.
Luka je morao da pokuša sa ovim skečom, jer je on bio to meko političko pakovanje, svima prihvatljivo. On je kreiran kao magnet za one koji su potencijalni apstinenti ili su blaga varijanta političnosti: oni koji se groze politike i partitokratije. Međutim, treba ih podsjetiti da je Luka sve samo ne antipartijski. Naprotiv, njegovi prvi koraci u političkom životu su bili partijski. Rakčević prije toga nije pripadao ni jednoj civilnoj organizaciji, pokretu ili neformalnog grupi. Političar od malih nogu, kako je i sam rekao, od maturantskih dana. Razmislimo kakav je to profil ,,mladog“ čovjeka. Kreativan i antidogmatičan sigurno nije. Oportunista? Biće da jeste.
Luka Rakčević nikad nije ni bio momak iz kraja nego politički oportunista, ako nam to do sada nije bilo jasno, upravo nas je sam uvjerio.
Iako je svoju sliku gradio sklanjajući se sa glavne političke magistrale i krijući se iza odborničkih klupa i ,,lokalnih priča“ kako se ne bi miješao u svaštočinstva svoje partije, Luka je uspio da ga čak i ljudi koji ne simpatišu Uru, poštede od bilo kakvih napada. On je smatran ,,zdravim“ tkivom Ure. Do ovih izbora. Onda je morao i on da uđe u mulj Drtana Abazovića koji je uspio da sroza to malo imidža koji su gradili kao zelena partija i građanski pokret. Danas je URA nedonošče jednog obavještajno-propagandnog eksperimenta čije je rukovodstvo izvršilo politički harikiri.
A Luka nije pokazao ni karakter niti integritet koji bi trebalo da prate njegov dosadašnji imidž i popularnost, jer je dozvolio da ga okruže mnogo gori, odnosno nigdje rangirane amaterske političke karikature poput Nađe Ljiljanić, Draga Vučinića, pokondirenog predsjednika države koji proživljava košmare meritokratije prozivajući dekane. Luka je dozvolio da ga Abazović troši kao partijsko meso i pao je na ispitu političke pristojnosti.
