Nikola Simić (Beograd, 18. maj 1934 — Beograd, 9. novembar 2014), srpski i jugoslovenski glumac.
Biografija
Rođen je u pekarskoj porodici.
Nakon osnovne škole, završio je Petu beogradsku gimnaziju. U gimnaziji je glumio u Dramskoj sekciji, a 1958. diplomirao glumu na Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu, na klasi sa Radom Đuričin, Ružicom Sokić i Batom Živojinovićem.
Brat je glumca Slavka Simića. Ženio se više puta, nije imao djece.
Pozorište
Prvu ulogu igra već kao student (1957) u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP), čiji je stalni član od 1959. do 1998. godine. U tom pozorištu ostvario je brojne zapažene uloge u predstavama kao što su: Revizor, Pseći valcer, Velika auto trka, Čekajući Godoa, Punjene tikvice, Skakavci. Od 1971. je igrao u predstavi Buba u uhu, sa kojom je 7. juna 2011. proslavio jubilej 40 godina igranja. Predstava je ušla u Ginisovu knjigu rekorda. I to sa obije uloge koje tumači: i kao imućni Šandebize i kao hotelski sluga Poš. Najveći dio pozorišne karijere ostvario je u matičnom Jugoslovenskom dramskom, dok je povremeno gostovao na sceni Ateljea 212, Teatra poezije, Pozorišta na Terazijama, Pozorišta “Slavija”, Večernje scene “Radović”, Kruševačkog pozorišta i dr. Ostvario je više od 80 pozorišnih uloga.
Film, televizija i radio
Na filmu je debitovao 1957. godine kratkom pojavom u ostvarenju Subotom uveče Vladimira Pogačića. Posebnu pažnju privlači prvom glavnom filmskom ulogom, partizana Čavke u Pogačićevom ostvarenju Sam 1959. godine. Za tragikomičnu ulogu “folksdojčera” Leksija u potresnoj drami Hitler iz našeg sokaka 1975. godine osvaja Gran pri “Ćele kula” na Filmskim susretima u Nišu i Srebrnu arenu na Filmskom festivalu u Puli. U žanru filmske komedije posebno se proslavio ulogom Dimitrija Pantića u filmskom serijalu Tesna koža (1982—1991), a ostaće zapamćen i kao Svetislav Brkić, koji impersonira dirigenta Herberta fon Karajana, iz filmova Druga Žikina dinastija i Sulude godine. Druge važne uloge su bile u filmovima Davitelj protiv davitelja, gdje je igrao inspektora Ognjena Strahinjića, koji mora da razriješi slučaj davitelja čije su žrtve žene koje ne vole karanfile, potom Moljac, Nema problema, Doviđenja u Čikagu i Lajanje na zvezde. Poznat je i po ulozi simpatičnog djedice u filmu Beli lavovi. Uloga u Davitelju donela mu je i jedno inostrano priznanje, Nagradu za najboljeg glumca na festivalu horor filma u Madridu. Ostvario je uloge u 50 dugometražnih filmova.
Na televiziji nastupa još od ranih 60-ih, u brojnim TV-dramama, TV-serijama, zabavnim i kviz programima. Široku popularnost je stekao ulogama u serijama koje je napisao Siniša Pavić, kao što su Srećni ljudi (1993—1996), Porodično blago (1998—2002), Stižu dolari (2004—2006) i serijama Agencija za SIS (2006—2007) i Ljubav, navika, panika (2005—2007). Ostvario je više od 100 TV uloga, uglavnom u produkciji TV Beograd (današnja RTS), kao i u produkciji drugih TV centara.
Poseban segment u njegovom glumačkom stvaralaštvu predstavlja opus na Radio Beogradu. Od 1957. do 2013. godine ostvario je više od 250 uloga u radio dramama Dramskog programa Radio Beograda.
Crtani filmovi
Poznat je i po tome što je sinhronizacijama crtanih filmova na srpski „pozajmljivao” glas Dušku Dugoušku i tada izgovorio rečenicu „Šefe koji ti je vrag” jednu od najpoznatijih rečenica iz crtanih filmova. Glas je pozajmio i Mikelanđelu i Sjekaču u Nindža kornjačama; Megatronu, Blustriku i Čipu Čejsu u Transformersima, Gargamelu iz Štrumpfova, Miki Mausu i Šilji…
Poslednje godine
Početkom februara 2014. je operisan u Institutu za urologiju i nefrologiju od raka prostate, a početkom juna zbog komplikacija sa bešikom.
Preminuo je 9. novembra 2014. u Beogradu, u 80. godini života. Komemoracija povodom smrti doajena srpskog glumišta održana je 14. novembra 2014. u Jugoslovenskom dramskom pozorištu na sceni „Ljuba Tadić”. Sahranjen je istog dana u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Nagrade
Gran pri „Naisa”, nagrada za najbolju ulogu u filmu Hitler iz našeg sokaka, na Filmskim susretima u Nišu, 1975. godine
Sterijina nagrada, za najbolje glumačko ostvarenje, za ulogu u predstavi Dundo Maroje, 1977. godine
Specijalna Sterijina nagrada, za ulogu u predstavi Klara Dombrovska, 1968. godine
Statueta Ćuran, za ulogu u predstavi Buba u uhu, na Danima komedije u Jagodini, 1972. godine
Statueta Ćuran, za ulogu u predstavi Dundo Maroje, na Danima komedije u Jagodini, 1977. godine
Statueta Ćuran, za ulogu u predstavi Lumucija, na Danima komedije u Jagodini, 1979. godine
Zlatna arena za najbolju sporednu mušku ulogu, u filmu Hitler iz našeg sokaka, na Filmskom festivalu u Puli, 1975. godine
Glumački par godine „Ona i on”, zajedno sa Sekom Sabljić, za seriju Ljubav, navika, panika, na Filmskim susretima u Nišu, 2007. godine
Nagrada Pavle Vuisić za izuzetan doprinos umjetnosti glume na domaćem filmu, na Filmskim susretima u Nišu, 2005. godine
Zlatni ćuran za životno djelo glumcu komičaru — najveće priznanje pozorišnog festivala „Dani komedije” u Jagodini, 2006. godine
Nušićeva nagrada za životno djelo glumcu komičaru, 1992. godine
Priredio: Dragan Leković
