Petar „Pero“ Božović (Zemun, 22. maj 1946), filmski, pozorišni i televizijski glumac.
Biografija
Studirao je italijanski jezik, a glumu je diplomirao na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti, na klasi prof. Predraga Bajčetića.
Tokom višedecenijske karijere odigrao je blizu dvjesta filmskih i TV uloga, u saradnji sa najznačajnijim jugoslovenskim rediteljima – od Zdravka Velimirovića, Puriše Đorđevića, Dušana Makavejeva, Krsta Papića, Lordana Zafranovića, Srđana Karanovića, Gorana Paskaljevića, Rajka Grlića, Gorana Markovića, Srđana Dragojevića, Miroslava Momčilovića, Stevana Filipovića…
Ipak, najupečatljivije likove po kojima ga pamti publika ostvario je u filmovima Živka Nikolića. Ostao je nezaboravan i ušao u filmske antologije kao Zeljo u Čudu neviđenom, Đorđe “Žorž” u Lepoti poroka, Načelnik Maksim u tragikomediji U ime naroda, Inspektor Bešević u Crnom bombarderu, Atifaga u filmu Nož i Slobo u filmu Lepa sela lepo gore.
Ostvario je zapažene uloge i u pozorištu. Igrao je na scenama svih beogradskih pozorišta, a u periodu od 1. septembra 1984. do 1. februara 1994. bio je član Narodnog pozorišta u Beogradu. Posle 25 godina se vratio u ovo pozorište ulogom Ahmeda u predstavi „Hasanaginica”. Ipak, najpoznatiji je po svojim monodramama, “Reče mi jedan čoek”. “Ćeraćemo se još” i “Kad budem mlađi”, koje izvodi po tekstovima Matije Bećkovića.
Bio je oženjen glumicom Marinom Koljubajevom.
Nagrade
Dobitnik je mnogobrojnih nagrada i priznanja, kao što su: Nagrada Pavle Vuisić za izuzetan doprinos umjetnosti glume na domaćem filmu (2011), Zlatni pečat za izuzetan doprinos filmskoj umjetnosti, dvije Sterijine nagrade za uloge u predstavama “Kamen za pod glavu” (1978) i “Karolina Nojber” (1999), Statueta Ćuran za ulogu u predstavi “Hamlet iz Mrduše Donje” (1989), i drugih.
2020. dobio je prestižnu nagradu Dobričin prsten, koja se dodjeljuje vrhunskim glumcima za životno djelo. Nagrada mu je svečano uručena u februaru 2021.
Na festivalu Kustendorf mu je 2022. dodijeljena nagrada „Drvo života” za buduće filmove.
