Promocija knjige Vladimira Kecmanovića „Kad đavoli polete” održaće se u Kući nobelovca Iva Andrića u Herceg Novom 1. jula u 21 čas.
Srpski pisac, scenarista i kolumnista, Vladimir Kecmanović diplomirao je 1997. god. na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Katedri za opštu književnost sa teorijom književnosti.
Objavio je romane „Poslednja šansa”, „Sadržaj šupljine”; „Feliks”, „Top je bio vreo”, „Sibir”; „Osama” i „Kad đavoli polete”, zbirke pripovjedaka „Zidovi koji se ruše” i „Kao u sobi sa ogledalima” i dva esejistička djela, biografskog i istoriografskog tipa.
Sa Dejanom Stojiljkovićem objavio je roman „Kainov ožiljak” i trologiju „Nemnjići”, a sa istoričarem Predragom Markovićem napisao je knjigu „Tito, pogovor”.
Dobitnik je stipendije Fondacije „Borislav Pekić” i nagrada „Branko Ćopić”, „Meša Selimović”, „Pečat vremena”, „Vitez srpske književnosti”, „Pero Despota Stefana”, „Krst Vožda Stanimirovića”, „Hit libris”, „Velike nagrade” Andrićevog instituta u Andrićgradu i „Andrićeve nagrade”.
Kecmanovićeva proza doživjela je nekoliko filmskih, pozorišnih i dramskih adaptacija i prevedena je na šest svjetskih jezika. Scenarista je serijala „Senke nad Balkanom” i „Državni službenik”.
Stalni je kolumnista lista „Politika” i vlasnik izdavačke kuće „VIA”. Član je književne grupe R-70 I „Srpskog književnog društva”. Živi i radi u Beogradu.
Roman „Kad đavoli polete” sažima elemente tople ljudske drame i trilera, postajući svojevrsna metafora za globalno zlostavljanje koje trpi čovječanstvo.
Narator u romanu je njegov glavni lik, Mladen, mladić čije riječi ne čujemo ali se tok njegovih misli neupitno prepliće sa čitaočevim mislima ostavivši utisak snažnog djela „kojim će se”, kako kaže književno kritičar dr Igor Perišić, „tek baviti nauka o književnosti”.
Za ovaj roman, autor je 2022. godine nagrađen priznanjem „Zlatni suncokret”, a u obrazloženju stručnog žirija navedeno je da se „roman Vladimira Keckamnovića izdvaja po smjelosti da se otisne u sfere vrlo složenih struktura i vrijednosti našeg svijeta u kojem su uloge unaprijed raspodijeljene, a odgovornosti, po lažnoj ali djelotvornoj nužnosti, uvijek ili previše često prebačene na pogrešne adrese. Kroz vrlo zanimljivu narativnu optiku u kojoj glavni junak romana ne progovara, Vladimir Kecmanović je odriješio ‘đavole’, groteksno-realistične likove savremenog, zagušljivog svijeta čija je bezobzirnost upravo onoliko velika koliko često se oni pozivaju na ‘moral’, odnosno na vlastitu ‘bezgrešnost’, zadobijenu zahvaljujući nekontrolisanoj pohlepi za novcem i vlašću”.
