Ova supstanca je vrlo brzo našla široku upotrebu među nacističkim vojnicima, uticala je na njihovu efikasnost i izazivala osjećaj sreće.
Blickrig koji je sproveo njemački Vermaht između 1939. i 1945. godine je šokirao kako Evropu, tako i cijeli svijet. Vojna efikasnost koja je stajala iza ovih strategija, postala je predmet istraživanja brojnih studija u narednim decenijama. Djelovalo je kao da nacisti ništa nisu prepuštali slučaju, vršeni su detaljni proračuni i sprovođene savršene taktike na svim bojnim poljima. Ali ono što većina ne zna jeste da je postojao jedan faktor koji je bitno uticao na efikasnost i brzinu njemačkih vojnika – u pitanju je pervitin, poznat i kao metamfetamin.
Prema dostupnim podacima, njemački vojnici su tokom cijelog Drugog svjetskog konzumirali pervitin kako bi imali više energije, umanjili potrebu za snom ili hranom. S druge, psihološke strane, on je kod njih izazivao i entuzijazam, osjećaj samopouzdanja i moći.
Pervitin ulazi u upotrebu
Pervitin čija aktivna supstanca je metamfetamin, razvio je i patentirao njemački hemičar i farmakolog Fric Haušild. Od 1938. godine, farmakološka kompanija Temler grup počinje sa njegovim reklamiranjem – u te svrhe su bili angažovali i uspješnu marketinšku agenciju.
Pervitin nije smatran drogom u tom trenutku, a i činilo se kao da njegova konzumacija rezultira samo korisnim efektima, poput bolje koncentracije koja je dovela do veće produktivnosti među radničkom klasom. Sa pervitinom je upoznat i Adolf Hitler, a nakon što je direktor Instituta za opštu i odbrambenu fiziologiju na berlinskoj akademiji vojne medicine Oto Renke, sugerisao da poboljšava performanse vojnika – on je počeo da se upotrebljava i u vojsci kao stimulans.
Uziman je dva puta dnevno i vojnicima je pomagao da budu neustrašivi i optimistični, tri dana bez sna i davao snagu koja im je omogućavala da bez prekida prepješače 60 km. On je omogućio brzu invaziju na Poljsku 1939. godine, Francusku 1940. godine i Balkan 1941. godine.
Gorivo Blickriga
Distribuiran je svim vojnicima, iako je najveću popularnost stekao među tenkovskim, kao i vazduhoplovnim jedinicama, koje su počele da ga nazivaju “pilotskom solju”. Ali, velika potrošnja je rezultirala i pojavom neželjenih efekata.
Mnogi od vojnika su se žalili na iscrpljenost, bol u predjelu grudnog koša i na probleme sa cirkulacijom. Nakon studija, najviši zdravstveni zvaničnik Rajha po imenu Leonardo Konti identifikuje pervitin kao drogu i stavlja ga na listu zabranjenih supstanci 1941. godine.
Njegovo povlačenje sa tržišta za nacističke zvaničnike nije dolazilo u obzir u tom trenutku jer je to značilo pad kognitivnih funkcija, anksioznost i depresiju, halucinacije, ali i blaže simptome poput mučnine – kako za vojnike na frontu, tako i za civilno stanovništvo kod kuće. Ipak, izvještaji o neželjenim efektima nastavili su da se gomilaju, a broj samoubistava među vojnicima usled psihotičnih faza da se uvećava.
Mnogi istoričari se danas slažu da je upravo ovo tajno oružje omogućilo Vermahtu prednost na bojnom polju u prvim godinama rata, ali i dovelo do poraza na kraju.
Izvor: National Geographic
