Šarl Fransoa Guno (Pariz, 17.06.1818. – St. Cloud, Hauts-de-Seine 18.10.1893.), francuski kompozitor.
Uz Sen Sansa glavni je predstavnik neoklasicističke struje u francuskoj muzici 19. vijeka. Odigrao je važnu ulogu u razvoju francuske solo-pjesme i opere izgrađujući melodijski stil izrazito francuskog karaktera. Pisao je studije, autobiografije i “Sjećanja umjetnika” te je komponovao muziku za vatikansku himnu.
Studirao je u u Parizu. 1839. dobija Prix de Rome. U Parizu je bio direktor pjevačkog društva Orpheon de la Ville de Paris, orguljaš i horovođa u crkvi i upravnik pjevanja u opštinskim školama. Od 1870. – 1874. živio u Londonu, tamo je osnovao i vodio Hor Gounod`s (kasnije Albert Hall Choral Society) s kojim je koncertovao po Belgiji. Najpoznatiji je po svojoj operi Faust (1859.) te Meditaciji na preludijum broj 1 u C-duru iz Bahovog Wohltemperiertes Klavier s tekstom Ave Maria.
Gunoova gitara
Ista gitara na kojoj je svirao sam Guno danas se nalazi u Muzeju Pariške opere gdje ju je na sigurno sklonio jedan od kompozitorovih prijatelja. Nalazi se u vrlo lošem stanju zbog nepažnje ili izliva bijesa pruskoga oficira koji je stao na nju i tako istrgao vrat gitare za vrijeme francusko-pruskoga rata (1870.-1871.).
Priča o gitari je sljedeća: „U proljeće 1862, Guno je bio na odmoru u sjevernoj Italiji i u veče` 24. aprila lutao sam uz slikolike obale jezera Nemi. Bio je privučen zvukom udaljene muzike koja je plesala na mirnom zraku te, pogledavši u smjeru iz kojeg je dopirala, ugledao italijanskoga seljaka koji je prolazio, pjevajući narodne melodije uz pratnju svoje gitare. Gunoova pažnja bila je trenutno okovana i tako je bio očaran ovim izvođenjem da je nesvjesno pratio pjevača dio puta te se iz daljine usudio progovoriti s njim. Rekao je kompozitor besmrtnog Fausta svom bliskom prijatelju: ˝Bio sam toliko ushićen da sam požalio što ne mogu kupiti muzičara i njegov instrument zajedno; ali pošto je to bilo nemoguće, učinio sam sljedeću najbolju stvar – kupio sam gitaru i odlučio svirati je savršeno kao što je (svirao) i on.˝ Tako je veliki utisak ostavio ovaj događaj na Gunoa, da je, vrativši se u hotelsku sobu, istog časa zapisao penkalom na ovoj gitari: ˝Nemi, 24 Aprile, 1862˝ u uspomenu na radosni događaj.“
Gospodin Malšerbe, kustos Muzeja Pariške opere, je rekao: ˝Upravo vibracije žica ove iste gitare dale su slavnom kompozitoru prvu inspiraciju i koncepte Mirelle.˝
Priredio: Dragan Leković
