Viktor Mari Igo (franc. Victor Marie Hugo; Bezanson, 26. februar 1802 — Pariz, 22. maj 1885), veliki francuski pisac i predvodnik mnogih književnih i političkih generacija. Za njegovo ime vezan je nastanak francuske romantičarske književnosti. Viktor Igo je bio pjesnik, romansijer i dramski pisac. Bio je aktivan učesnik političkog života Francuske.
Igo je rano stekao književnu slavu koja ga je pratila sve vrijeme njegovog dugog života. U petnaestoj godini njegove stihove su zapazili i pohvalili najviši članovi Francuske akademije, a već u osamnaestoj je primljen za člana Akademije u Tuluzu. Njegova slava je rasla i on je od ugledanja na velika imena francuskog klasicizma prešao na originalno književno stvaralaštvo. Igo je tada nastupao kao otvoreni pristalica novih, romantičarskih strujanja u književnosti. Čuveni predgovor drami Kromvel smatra se manifestom romantizma. U njemu Igo zahtijeva da nova književnost bude osjećajna, a ne racionalna, da djeluje snagom riječi i osjećanja, a ne propisanom formom i ukočenom konstrukcijom. Pisci klasičari su reagovali vatreno i oholo, ali romantičarska književnost je već bila prodrla u život i zatalasala mlade književne generacije.
Slavni pisac je ostao vjeran svojim idejama do kraja života. Takav je bio i posle povratka u Francusku, kada se pariski proletarijat 1871. godine obračunao sa buržoazijom i rojalistima. Zalagao se za human tretman prema pohvatanim revolucionarima nakon poraza Pariske komune.
Igo je jedno od najvećih imena francuske kulturne istorije. Uspio je da stvori izuzetno obimno književno djelo i da u njemu, pored najličnijih raspoloženja, izrazi opšteljudske težnje i ideale svoga doba. Zato se njegovo djelo ocjenjuje kao najljepša himna životu i ljudskom pravu na sreću i slobodu.
