Vlada Crne Gore je, na jučerašnjoj sjednici, donijela je Rješenje kojim se odbija zahtjev Artana Kurtija za izuzeće ministra pravde Andreja Milovića iz odlučivanja u upravnom postupku koji je Ministarstvo pravde pokrenulo za obavezan poništaj rješenja kojim je brisana Kurtijeva osuda po presudi Višeg suda u Podgorici.
“Imenovani u zahtjevu u bitnom navodi da između njega i ministra pravde postoji lični animozitet, da ga je ministar pravde u brojnim javnim nastupima negativno komentarisao u smislu da ga je podnosilac, za vrijeme obavljanja funkcije u Agenciji za nacionalnu bezbjednost, protivzakonito pratio, zloupotrebljavao službeni položaj i vršio nelegalno zapošljavanje”, navodi se u rješenju koje je objavila Vlada.
U podnesku se takođe navodi da je podnosilac protiv ministra pravde podnio i krivičnu prijavu, pokrenuo postupak za naknadu štete pred Osnovnim sudom u Podgorici, te da iz svih navedenih razloga, po ocjeni podnosioca, nesporno postoje uslovi za izuzeće ministra pravde iz odlučivanja u predmetnom upravnom postupku.
U postupku ocjene osnovanosti zahtjeva za izuzeće, na osnovu spisa predmeta, nesporno je utvrđeno da je Specijalno državnog tužilaštvo dopisom obavijestilo Ministarstvo pravde da je SDT odbacilo informaciju Ministarstva pravde o postupku rehabilitacije za osuđeno lice Artana Kurtija jer ne postoje osnovi sumnje da su prijavljene službenice izvršile bilo koje krivično djelo za koje se gonjenje preduzima po službenoj dužnosti, istovremeno nalazeći da su ispunjeni uslovi za obavezan poništaj rješenja Ministarstva pravde od 08.06.2020. godine jer je očigledno donijeto u stvari iz sudske nadležnosti u kom slučaju je rok za obavezan poništaj rješenja 10 godina od dana izvršnosti rješenja.
Po ocjeni Vlade, navodi iz zahtjeva koji su usmjereni na utvrđivanje pristrasnosti ministra pravde zbog netrpeljivosti i ličnog animoziteta, koji predstavljaju lični stav podnosioca zahtjeva, ne mogu se smatrati opravdanim razlozima jer isti ne ukazuju na postojanje bilo kakve pristrasnosti u odlučivanju jer je obaveza javnopravnog organa, bez obzira ko tim organom rukovodi, da u skladu sa zakonom, pokrene i sprovede postupak obaveznog poništaja rješenja kada za to postoje zakonski razlozi, koje može cijeniti samo javnopravni organ, a čija odluka podliježe kontroli suda.
