foto: RTCG
U bjelopoljskom selu Unevina 62-godišnja Nada Raičević živi od pomoći komšija i Crvenog krsta. U kući koja je napravljena prije više od sedam decenija, nekoliko dana bila je i bez struje.
“Teško mi je – samoća i nemaština, ne dao Bog nikome, kao što je meni”. Tako počinje priču Nada Raičević, drugačije ne umije jer teret koji nosi kroz život nema s kim da podijeli.
Bar je tako bilo dok nije ostala bez struje, jer tek tada se saznalo da 62-godišnja žena živi sama u oskudici i mraku.
“To je četvrti, peti put kako su mi struju gasili. Kad su mi struju izgasili, ja sam tu veče morala da odem u prvu kuću kod komšija”, priča Nada za TVCG.
Kod komšija je i prespavala i nije prvi put da u tom domu nalazi utočište. “Dijeli sa mnom komšiluk. Oni mi kupuju hranu kad ja nemam”, navodi Nada.
U rješavanje problema sa strujom uključila se i Opština Bijelo Polje. “Opština mi je dala pomoć, pustili su mi struju”, navodi Nada.
“Predsjednik opštine Petar Smoljević je uputio zahtjev i obratio se naravno CEDIS-u. Postoji i javno saopštenje kojim smo osudili rad CEDIS-a i Elektroprivrede Crne Gore, jer se radi o ranjivim kategorijama stanovništva kao što je Nada Raičević”, kaže za TVCG Kristina Mrdak iz Opštine Bijelo Polje.
Sa dolaskom struje u trošnu seosku kuću, međutim, nije stigao boljitak.
“Snalazim se kako sama znam. Neko mi da 20 eura, neko 30 eura, živim od naroda i od Crvenog krsta. Više ne mogu ni sama o sebi da vodim računa”, poručuje Nada.
Opština bi da pomogne Nadi da izađe iz nevolja i ruine.
“Bijelo Polje ne posjeduje neki drugi smještaj trajnog karaktera. Isto je opuće na proceduru smještaja u Dom za stare kod Centra za socijalni rad”, navodi Mrdak.
U Starački dom Nada ipak ne želi, ni ostanak pod plafonom koji samo što ne popusti među ispucalim zidovima nije rješenje. U skučenoj sobi pitamo Nadu šta je njena nada.
“Ako ima naroda od srca da mi pomogne, taj će mi pomoći. Eto, nadam se”, zaključila je Nada.
Izvor: RTCG
